maliit lang ang sahod ko bilang guro sa philippine cultural college. P220+ per hour. nitong katapusan, ang nakuha ko sa ATM ay nasa P3,800. last month, P2,900. ganyan kaliit dahil sa dami ng walang pasok na dulot ng bagyo at holiday. dagdag pa iyong isa kong absent nang ilibing si pa. (once a week at 8 to 6pm ang klase ko. dalawang section na binubuo ng 20-30 students each at isang piraso as in one on one kami.)
every month, mayroon akong gospy at gospel komiks assignment. ang range ng natatanggap ko mula sa publisher nito ay P1,400-P1,900.
iyan na ang pinaka-regular kong mga sahod. the rest of the salapi, depende na sa dating ng raket.
kapag may mga speaking engagement ako, ang range ng natatanggap ko ay wala up to P5,000. siyempre, mas madalas iyong wala. at sobrang rare ang P5,000. as in tatlong beses pa lang sa buong buhay ko, hahaha. sa isang buwan, maraming-marami na ang apat na speaking engagement. pinakakonti naman, isa. awa ng diyos, wala pa naman iyong total zero.
nitong nakaraang buwan, naitawid kami ng kita mula sa stock market. in-invest namin doon ang 1/3 ng perang natanggap namin sa kasal. dumoble ito in a few months! actually more than double pa nga. from 30k naging 100k! (hindi kami expert sa stock market. pero nag buy and sell kami ng stocks sa ilalim ng patnubay ng mama ni poy, na dating stock broker.) wininthdraw namin ang kalahati ng 100k at iniwan ang kalahati para sa pag-buy and sell uli ng stocks. akala namin, tatagal nang bongga ang 50k na winithdraw namin.
after more than a month, halos naubos na ang 50k! agad-agad!
paano, nagbigay kami kay tisay, na nagsisintir nang bongga nang time na iyon. feeling niya, inaabandona siya ng mga anak niya. total: 5k.
ito rin yung time na na-ICU ang papa ni poy at eventually nga ay pumanaw. nagamit ko ang credit card ko noong na-emergency room si pa. mahigit bente mil ang bill sa lourdes hospital. P11.5k ang sinalo namin that night.
pagkatapos niyon ay nagninang pa ako sa kasal ng inaanak ko. matagal ko na itong naoohan at napaka-generous din ng mga kamag-anak namin mulang pangasinan, kaya hindi na ako nag-back out. pamangkin ko sa pinsan na taga-pangasinan ang aking inaanak. noong kasal namin, lumuwas pa talaga sila para dumalo, nagbigay pa sila ng ampao sa amin kahit hindi rin maalwan ang buhay nila sa probinsiya.
nang dumalo nga kami sa kasal ng inaanak ko sa pangasinan, napagastos din kami. pamasahe naming tatlo papunta, 750. pamasahe namin pabalik, 1250 (kasama kasi sina mami at dadi ed). gift sa mga auntie at uncle, 2k. motel, 300. pakimkim sa ikinasal, 3k. pasyal sa manaoag, pagkain, rosary at iba pa, 500. total: 7,800
renta ng apartment last month: P9.5k
baon ni ej sa isang buwan: P1.6k
internet bill: P800.
kuryente: P2.5k
cake noong birthday ng kapatid ni poy: 500
total: P39.2k
saan napunta ang difference na 10,800?
hindi rin namin alam. siguro sa pagkain, pamasahe, unplanned lakwatsa, gifts sa mga kaibigan, pagbili ng mga aklat at iba pa.
ngayong buwan na ito, para makabayad sa rent, binawasan na namin ang 50k na naiwan para pam-buy and sell ng stocks.
kung saan kami kukuha ng pang-araw-araw, naku ewan ko na lang :(
minsan, naiinggit ako sa mga kaibigan kong may regular na trabaho. anlalaki ng suweldo nila. meron silang mga bonus at meron din silang mga pang-retirement pagdating ng panahon. madali rin silang magka-property dahil nakakapag-loan sila.
pero ako, kami, naku, sahod sa kapalaran ang bawat buwan. hindi namin alam kung saan kami makakarating. hindi namin alam kung ano ang mangyayari. hindi namin alam kung may darating bang salapi o wala.
iyan ang hirap ng freelance. iyan ang hirap ng manunulat.
Copyright ng larawan: beverly w. siy
No comments:
Post a Comment