hay. antagal ko ring hindi naka-blog. nalulukring na ako sa mga ginagawa ko sa buhay.
Fail. me. in the past few weeks. and months.
walang pag-usad ang thesis ko. pino-postpone ko nang pino-postpone ang pagharap dito. lagi kong katwiran sa sarili, ay, marami pa akong backlog, iyon muna ang uunahin ko.
pero gusto ko nang bumalik sa sibilisasyon! gusto ko nang tumanggap ng trabaho, ng writing gig, ng pagsasalin, ng tanghalian kasama ang mga kaibigan, ng lakwatsa, at ng marami pang iba. gusto ko naaaa. gusto ko na ng normal na buhaaaay.
at netong huli, nang matanto kong wala pala akong makakapitan na institusyon samantalang tumatanda na ako, naisip kong parang kailangan ko na ring maghanap at tumanggap ng permanenteng trabaho.
lahat halos ng kaibigan ko, settled na sa mga institusyong pinaglilingkuran nila. si jing, permanent na sa kwf. si rita, sa bar, fossil na nga siya doon. si haids, permanent writer na sa up. si mam cora at wennie, permanent na teachers na sa ust. sina vlad at anna, permanent na sa up. si adam, may sariling bltx. si beng, 10 years na sa ateneo high school. si badong, isang dekada nang guro sa Miriam high school. si sir tolits, alamat na sa MSU marawi. si boss Alvin, permanent na sa filcols, at papatatag na nang patatag ang filcols.
mahirap kasi para sa akin iyon, iyong papasok araw-araw sa iisang opisina o sa iisang paaralan. bibiyahe araw-araw papunta sa iisang lugar. at makakasalamuha araw-araw ang pare-parehong tao. mahirap para sa akin iyon. well, hanggang ngayon kasi, wala pa rin akong sense of permanence. kaya para akong kitikiti. kung saan-saan napupunta. isang padyak, kaliwa. isang padyak, sulong. isang padyak, patimog. ewan ko ba.
iniisip ko tuloy, parang nanghihinayang ako ngayon na natanggal ako sa unibersidad na pinaglingkuran ko dati dahil sa MA ko. ang ganda na ngayon ng kalagayan ng mga Filipino teacher doon, very academic na ang kanilang tunguhin. at palagay ko ay makakasundo ko ang karamihan sa mga Filipino teacher doon ngayon dahil halos lahat naman ay kakilala at kaibigan din. mga bata. higit sa lahat, ang LAKI ng suweldo. at balita ko ay tataasan pa ang suweldo nila in the next few years.
e, kailangan ko ng pera.
hindi na uubra ang pa-freelance-freelance ko at ni poy. oo't nakakaalpas kami sa araw-araw. pero wala nang nangyari sa savings ko. at ngayong me asawa na ako, namin. wala pa kaming savings. (oa ba? hahaha e kalahating taon pa lang akong may asawa.) (pero kasi, dati, magaling akong mag-ipon! hehe kahit paano may nasusubi ako sa pagtatapos ng bawat taon!)
isa pa, magkokolehiyo na kasi si ej next year. what if makapasa siya sa up? hindi na mura ngayon ang up. 20-25k na per sem. saan ko na kukunin ang pantuition niya? (meron nga pala akong prudential educational plan na na fully paid ko noong 5 years old pa lang si ej, pero my gas, hindi ba nagsara na ang prudential?) ok lang kung di siya makapasa sa up, kasi di hamak na mas mura na ang iba pang state u (assuming na makapasa siya sa iba pang state u). kumbaga, makakayanan na ng bulsa namin ang tuition nya pag sa ibang state u siya pumasa.
isa pa (uli), gusto na talaga naming mag-baby. saan kami kukuha ng panggastos sa panganganak ko? sabi ko kay poy, ok naman ako sa public hospital. sabi nya, wag naman. pag-iipunan na lang natin iyan. sabi ko, e sakaling dumating ang time na wala talaga tayong pera at manganganak na ako, kesa naman magkautang tayo, sa public hospital na lang ako. hindi umimik si poy.
san kami kukuha ng pambili ng pampers? keri na yung gatas kasi mukhang sagana ako sa gatas (wala sa laki ng boobs yan, I swear).
iniisip ko rin ang aking pagsusulat. kaya ko pa rin bang pagsabayin ang pagsusulat at ang karir na pagtuturo?
siguro naman. doon ko kaya natapos ang its a mens world?!
hay. andaming dapat isaalang-alang.
eto pa pala, parang ayoko nang maging empleyado. at si poy, interesado ring magnegosyo. sabi ko nga, karerin na lang namin ang balangay. sa ngayon kasi, parang past time pa lang namin ito. (past time pa sa lagay na iyan, nanalo ng best poetry anthology sa Filipino readers choice award ang ebook na Lita: Poems for Women na produkto ng balangay books last year). pero may potential kasi ang balangay. lalo na at napakabilis ng pag-evolve ng teknolohiya kahit sa book publishing industry ngayon.
ano nga ba ang gusto kong sabihin?
nagpa-panic na ako dahil I still don't know what to do because of the things that I really want to do.
gusto kong magsulat na lang nang magsulat. at magpublish nang magpublish at magworkshop nang magworkshop. sa buong pilipinas! ang problema, hindi ka naman iimbitahan sa mga workshop para magpanel kung hindi ka nakadikit sa isang educational institution. hahaha para ngang naisip ko, eto ang mafia. mafia ng writers na mula sa akademya.
gusto ko pa naman iyong ganon, iyong magta-talk ako sa mga school. sa mga estudyante. though not exclusively sa mga estudyante. gusto ko ring magturo ng pagsusulat sa lahat ng uri ng tao
pero seriously, if this is what I want to do (write, publish, workshop, lecture about writing, publishing and copyright) does that mean I have to teach and work as a teacher as well? or be part of and work for an institution?
hay.
I have to make up my mind! tumatanda na ako :(
No comments:
Post a Comment