ALAY SA SAMBAYANANG FILIPINO NOONG IKA-8 NG SETYEMBRE 1969, ANG SENTRONG PANGKULTURA NG PILIPINAS AY BUNGA NG ILANG DEKADANG PAGPUPUNYAGI NG MARAMING ALAGAD NG SINING NG PILIPINAS, KATUWANG ANG MGA OPISYAL NG PAMAHALAAN UPANG MAKAPAGTATAG NG ISANG TANGHALANG PAMBANSA, UPANG MAGKAROON NG NATATANGING LUNAN PARA SA ORIHINAL AT PINAKAMAHUHUSAY NA PRODUKSIYONG ARTISTIKO MULA SA IBA’T IBANG BAHAGI NG KAPULUAN, UPANG MAGSILBING SINUPAN NG DIWANG FILIPINO NA IPINAPAHAYAG SA PAMAMAGITAN NG SINING AT KULTURA, AT UPANG MAGING ISANG INSTITUSYON NA PATULOY NA TUTUKLAS, LILINANG AT MAGTATAGUYOD NG TALINO, TALENTO, AT LIKHA NG SUSUNOD NA SALINLAHI NG MGA FILIPINO PARA SA LAHAT.
ITINAYO SA PAMAMAGITAN NG KAUTUSANG TAGAPAGPAGANAP BLG. 30 NOONG 25 HUNYO 1966 SA PATNUBAY NG UNANG GINANG IMELDA ROMUALDEZ MARCOS AT AYON SA DISENYONG PANG-ARKITEKTURA NG PAMBANSANG ALAGAD NG SINING NA SI LEANDRO V. LOCSIN.
pinatawag ako sa corporate planning division, nandoon pala si sir endriga, miyembro ng ccp board of trustees. dala niya ang mga draft at ipinapaliwanag niya sa akin kung bakit hindi puwedeng ang isa sa mga iyon ang dapat na gawing historical marker. so sabi niya, ipag-combine ko ang teksto ng nhcp at ang ilang bahagi ng 3rd draft. ito ang kinalabasan.
pero na-realize ko na, kaya kami hirap na hirap dito ay dahil sinusundan namin ang nhcp format. tapos napaisip ako kung historical ba ang ccp. hindi naman. therefore, bakit kailangang humingi ng permit sa kanila for the historical marker? ang ccp ay mas heritage or cultural. so either ncca or something else. wala namang naganap na makasaysayan sa ccp, e. kung meron man ay makasaysayan sa larang ng sining at kultura.
in short, walang kailangang habulin ang ccp sa nhcp. therefore, kahit anong format ay puwede!
No comments:
Post a Comment