one proud mam

Natuwa ako sa email ng isa sa mga estudyante ko ngayong sem. Isa siya sa mga dahilan kung bakit napakasaya ang maging guro.


Ang nakasulat sa subject ng kanyang email ay:


Pasasalamat sa pagtuturo niyo sa aming maging observant. :D hehehe


At eto ang nakapaste sa email niya bilang mensahe:


ANG OVERPASS SA QUIAPO, RAON
ni Kaymar Alekzis Lopez



Anyone can start a business but not everyone can make a GOOD and efficient business. Isang overpass malapit sa Raon Shopping Center ang lagi kong nilalakaran pauwi. Tambak ito ng iba’t ibang paninda mula sa bawat sulok ng Quiapo. Dikit-dikit at magkakapareho ng ibinebenta ang mga tindero’t tindera doon. Hindi pa pala sekyu ang pinaka-pantamad na trabaho. Nakakaawa ‘yong mga tinderang nakatunganga at naghihintay ng mga kustomer. May ibang nagbebenta ng underwear sa ilalim ng hagdan, SOBRANG TAGO! Oo nga pinili nila ‘yong lugar kung saan maraming tao ang dumadaan PERO kasi kung sa isang makitid na overpass with continuous flow of people, talagang lalangawin ang mga paninda nila. Di ba’t istorbo sa daloy ng mga tao kung hihinto ang isa para lang bumili ng kung anuman sa may bandang gitna ng overpass? Malulugi talaga kung hindi sila lilipat ng puwesto pero saan naman sila pwedeng lumipat? And considering the products they’re selling, talagang malulugi!


Sintas ng sapatos, plantsa, heater, light bulb, baraha, gamit na pam-pedicure o manicure at kung anu-ano pang China appliances na halatang madaling masira! Isama pa ninyo ang Swiss knife, ice pick at sex toys!


ICE PICK? Paano pag biglang may riot sa overpass? O kaya biglang gamitin ito ng holdaper bilang panakot sa biktima?


SEX TOYS? No’ng una, nagtataka talaga ako kung bakit ganon ‘yong itsura no’n kaya napatitig talaga ako para hanapin ‘yong product label. Hanggang sa mapansin na ako ni Manong at i-market ito sa ‘kin.


“Iha, bili na. Sex toys.”


Ang sarap magmura! Sinong malakas ang loob na bumili no’n sa harap ng madaming tao at sa harap ng tinderong mukha pa namang manyak? At talagang naka-display pa ang dignidad ng lalaki sa gitna ng overpass!


Nakakailang talagang lumakad sa overpass na ‘yon lalo na kung close-minded ka. Maliban sa mga paninda, may tatlong taong laging nakaupo sa may hagdan ng overpass. Sa pag-akyat ko, may isang lola na laging tulog, naka-extend ang isang kamay niya at anyo itong nanlilimos. Sa pagbaba ko naman ay ang mag-asawang may kargang sanggol. Si Manong pulubi sa overpass na ‘yon ay ibang-iba sa mga pulubing nakikita ko na. Nagagawa pa niyang manigarilyo sa kabila ng hirap ng buhay.



Sa araw-araw na paglalakad sa overpass na ‘yon habang suot ang CORPORATE UNIFORM ko at bitbit ang pulang Nine West bag, hindi pa naman ako nabibiktima ng holdap (ipinagdarasal kong ‘wag na sana mangyari ‘yon ever.) Napagtanto ko na kahit ganon ang piniling hanapbuhay o kahit hindi kumikita nang malaki ang mga tao sa overpass, hanga pa rin ako at saludo sa kanila! Mas mabuti na kasi ang ganon kaysa sa magnakaw, di ba?


‘Yon lang naman ang mayroon sa overpass na ‘yon. Realidad ng buhay. Walang itinatagong dumi.


(Ako ang naghanap ng larawan ng Lola sa Overpass. Dito ko ito natagpuan>> http://flickr.com/photos/armaneugenio/3585577063. Salamat sa potograpo.)