Saturday, November 19, 2016

Throwback

paano kaya nagbabalik-tanaw ang mga tuta ni marcos na miyembro ng kapulisan at militar noon? ano kaya ang ikinukuwento nila sa kanilang mga apo? ganito kaya?


noong unang panahon, mga apo, gabi-gabi kaming nangingidnap ng mga aktibista, wala, di kami makapalag. utos kasi ng nakakataas.

dinadala namin ang mga aktibista sa liblib na mga bayan. paaaminin namin sila ng kung ano-anong kasalanan. pag hindi sila nagsalita, bubunutan namin sila ng mga kuko. 'yan, iha, pinky ba ang tawag n'yo diyan ngayon? 'Yang pinakamaliit na daliri ang inuuna namin, para di naman magulat ang binubunutan. tawa kami nang tawa habang sigaw-iyak sila. nakakatawa kasi 'yong mga mukha nila. parang pinipilipit na tsinelas. pag naubos na ang mga kuko sa kamay, iyon namang sa paa. pag naubos ang nasa paa, babalik kami sa ulo. bubunutan naman namin sila ng ngipin. iyon ang mahirap kasi naiisahan nila kami. nakakagat nila ang mga palad namin. masakit sila kung gumanti. gigil na gigil silang mangagat. masakit tuloy ang kamay namin, lalo na kapag kinakalabit na namin ang gatilyo.

kapag babae naman ang nakikidnap namin, naku, mas mahirap. napakahaba ng biyahe. kailangang mas liblib ang lugar. mas matinis kasi ang mga sigaw nila, baka may makarinig kahit busalan namin ang kanilang bunganga ng sarilii nilang mga panty. kung saang probinsiya tuloy kami napapadpad. gabing-gabi na ang dating namin at saka pa lang kami makakapaghapunan, kanin, galunggong. minsan, laro muna bago kain. sabay-sabay kaming hihithit ng sigarilyo tapos sabay-sabay din naming papatayin ang mga ito sa suso ng babae. magkabilang suso. unahan pa nga kami sa utong. may premyo kasing dagdag na tasa ng kanin ang sinumang makapagpatay ng sigarilyo sa mismong utong. ang babaw ng kaligayahan namin noon, ano?

at alam n'yo, minsan, nangingidnap din kami ng isang buong pamilya. pag may babae at lalaki na magkapatid, ibinubukod na namin iyan. wala kasing TV sa mga lugar na pinagdadalhan namin sa kanila kaya sila na lang ang show sa gabi. pampalipas-oras din ba. pinagtatalik namin ang magkapatid. sabi namin, pipilahan namin ang babae kapag sinuway nila kami. sigaw-iyak naman na susunod ang dalawa. hala, hubad agad. at kami, tiis-tiis sa lamok. kailangan naming magtiis para lang mapanood nang buo ang palabas, palakpakan mula umpisa hanggang wakas.

ganon ang aming panahon, mga iho at iha. masaya na mahirap. mahirap na masaya.

No comments:

Hindi copyright, pero usapin pa rin ng karapatan ng manunulat

  Minsan, hindi talaga usapin ng copyright ang isang bagay. Ito ay recently kong naengkuwentro. Si Kyla ay na-meet ko sa isang writers works...