nung buntis ako ke dagat, nabasa ko yung operating instructions ni anne lamott. na-inspire akong mag-journal tungkol ke dagat dahil sa aklat na ito. nag-umpisa ang journal niya noong nanganak siya at nagtapos ito noong 1st bday ng baby niya.
nag-journal din ako, yey. nung umpisa, ang dalas kong magsulat dito. at kahit nasaan ako, kahit nasa dyip, nagsusulat talaga ako. pero wala, tinamad nang tinamad nang tinamad. ayun, sobrang dalang ko na lang magsulat dito.
at kagabi, bigla ko na lang na-realize na matatapos na pala ang pagjo-journal ko sa unang taon ni dagat! wah. ba't ganon?! ambilis.
so anyway, nalulungkot ako kasi hindi ko masyadong na-enjoy ang pag-aalaga kay dagat. lately, lagi siyang nasa parents ni poy kasi
1. dumaan ang summer. sobrang init dito. doon may aircon.
2. umalis ang kasambahay namin noong april. sobrang hirap ng buhay namin ni poy, wala na kaming nagagawang iba kapag nandito sa amin si dagat. doon sa parents niya, may kasambahay, kaya nakakapagsalit-salitan sila sa pag-aalaga.
3. buntis ako. anak ng tokneneng, andali kong mapagod. di ko na kayang magbuhat nang matagal.
4. at ang init ng ulo namin ni poy kapag naii-stress na kami sa pag-aalaga at sa pag-aasikaso ng bahay.
hay. i wish i could just stay at home and take care of the baby. at i-enjoy lang ang pagngiti ni dagat, ang pakikipaglaro sa kanya, ang pagpapakain sa kanya, ang paghabol, ang pakikipagkilitian, ang pakikipag-iyakan, pagpapatulog, pagkarga, ang pagpapaligo.
kahit kelan, ang depressing maging ina.
No comments:
Post a Comment