pag nagsasalin ako, madalas akong gumagamit ng bolpen at papel. mas mabilis kasi akong nakakatapos ng isang akda sa ganitong paraan kaysa iyong itinatayp ko na ang salin nang diretso sa computer.
pag naka-computer kasi ako, natutukso akong mag-internet, mag-FB at mag-email. tas hindi ko namamalayan, ilang oras na pala ang nakakain mula sa aking working hours. tapos mare-realize ko, pagod na ang mata ko, inaantok na ako at kailangan ko nang matulog. another day is wasted! kinabukasan uli.
at panibagong pakikibaka na naman kung computer ang gagamitin ko.
hindi ko sinisisi ang internet. aba, anlaking tulong niyan sa lahat ng tao sa mundo. actually, ang access sa internet ay isa nang karapatang pantao ngayon. ibig sabihin, kapag ipinagkait mo iyan sa kapwa mo, tinatapakan mo ang karapatan niya bilang isang tao.
ang problema talaga ay disiplina, kapag nariyan ang tukso, kapag nakabukas ang internet, mahina ang loob ko na tumanggi rito. wala akong disiplina na tumutok sa aking ginagawa at kailangang tapusin.
so anong ibig sabihin nito?
hindi dapat sisihin ang internet, o ang teknolohiya sa pangkalahatan. sinasalamin lang nito ang uri ng pagkatao na mayroon tayo.
o tingnan n'yo ngayon, napa-blog ako samantalang may tinatapos pa akong salin. ang title nito ay may (as in yung buwan) at isinulat ito sa wikang Ingles ng batikang awtor na si Estrella Alfon. maganda ang kuwento, maganda rin ang himig. parang hindi 1940's ang setting! kahanga-hanga rin ang detalye niya't paglalahad ng mga damdamin. o siya, tama na muna itong pagba-blog ko, haha. para matapos ko na ito ngayong gabi.
see ya!
No comments:
Post a Comment