Questions by Hazel Crizaldo, isang writer mother na kapitbahay ko dito sa Habay 1, Bacoor, Cavite.
Siya ay nagma-masters at part ng paper niya ang pag-iinterbyu ng mga nanay at ang kanilang work from home or management ng business set up.
1. 1. What is your daily plan for managing your
business/work and for taking care of your child/ren?
Iba-iba. Walang daily plan, at all. Very flexible siya. Kung
may meeting ako sa trabaho, I attend. Ang trabaho ko ay iba-iba rin ang oras.
Kapag coordination at pakikipag-usap sa mga tagaopisina, I make sure na
daylight until around 7 or 8pm ang aking messages and calls. Pero kung writing,
reading and editing which are the bulk of my work, kahit anong oras ito sa araw
o gabi o madaling-araw, basta maihabol sa deadline ang output ko, tinatrabaho
ko. Ang pag-aalaga ko sa mga anak ay ganito rin ka-erratic. Mas nakakapag-alaga
ako o nakakapaglaro with kids kapag tapos na ang event or publication namin.
Pero usually before and during the event and preparation for the publication,
sobrang wala akong oras sa mga bata.
2. What are your strategies for multitasking for your home
business/work and for taking care of your child/ren?
Ang strategies ko sa office ay nagde-delegate ako. I act
fast, I determine kung kaninong staff dapat ibigay ang isang task, para magawa
ito agad. We have a group chat where they can easily be messaged. Sa bahay, ang husband ko ang siyang pinaka-caregiver
ng dalawa naming pre-school na anak. Ang isa sa mga ito ay autistic na bata, si
Dagat, 5 years old. Husband sits with Dagat in all his therapy sessions. Wala
kasi akong tiyaga rito. Hahalili lang ako kapag may sakit si husband o kaya
hindi talaga kaya ng iskedyul niya. A bit of info about husband: he does the
major and bulk of work for our small independent press. And the work comes in
erratic manner din. Kumbaga, depende rin sa deadline ang buhos ng trabaho.
Ang strategy naming mag-asawa ay vocal kami sa isa’t isa
kung gaano ka-erratic ang iskedyul ng trabaho namin. Kumbaga, ine-expect na
namin ang minsan, walang trabaho, minsan, dagsa ang trabaho. Kaya wala nang
gulatan, walang sumbatan, walang away, natatapos ang kailangang gawin.
Masuwerte rin kami, mayroon kaming mga katuwang sa bahay.
1.
Mayroon kaming ateng kasambahay na stay out, si
Ate Mary Ann. All around siya at tagabantay ng kids kapag nagkakasabay kami ni
husband ng buhos ng trabaho at meetings. She works from 9am to 7pm, Mondays to
Saturdays. She receives P6,500 per month, with 13th month pay and
Christmas bonus every end of the year.
2.
May isa pa kaming katuwang, ang aking sister in
law na si Rianne. Dentista siya, kaya per appointment ang dating ng kanyang
trabaho, at kadalasan ay weekends ito. Kaya siya rin ay dagdag na mata sa
pagbabantay sa mga bata.
3.
Invisible din naming katuwang ang biyenan kong
si Muma. Si Muma ang nagbibigay ng pera naming pang-grocery. Malaking tipid
ito. Dahil kadalasang sapat lang ang sahod ko sa bills namin, therapies ni Dagat at pasahod kay Ate, paano
kaya kung wala kaming libreng groceries? At ang bahay na tinitirhan namin ay
kay Muma. Wala kaming gastos sa renta.
Napakalaking bagay ng support system na ito sa akin bilang
isang nanay na nagtatrabaho. Madalas na nakakatulong ito para makapag-focus ako
sa aking mga kailangang gawin at tapusin. Pagdating naman sa pera, malaking
tulong ang support system dahil malaya akong nakakapili ng uri ng trabaho na
gusto ko at kaya ng aking konsensiya. Kung financially ay dahop na dahop kami,
baka kailanganin kong iwan ang aking passion (ang panitikan, ang sining at ang
kultura) para maghanap ng trabahong mas malaki ang kita.
Strategy ba ito? I think it is. But not solely mine. It is a
family strategy. Para makagampan kami ng maraming role (empleyado, nanay,
asawa, may-ari ng maliit na negosyo, tao na may advocacy),suportahan,
tulong-tulong kami.
4.
What are your remedies when the daily schedule
is not followed in business/work or when the child/ren is/are not cooperating?
Unpredictable ang aming daily schedule. Sa pagkain, may mga
araw na nade-delay ang tanghalian at hapunan ng mga bata. Lalo na kapag wala si
Ate Mary Ann! Kasi di talaga ako nakakapagluto. Init-init lang ng kanin at ulam.
Pero, ok lang iyon. Maliit na bagay ito sa amin. Minsan din, umaga nakakaligo
ang mga bata, minsan, hapon na. Ok lang din. Ibig sabihin, ang remedyo namin
dito ay flexibility sa bawat araw.
Pero mayroon ding exceptions.
Ang non-negotiable ay therapy sessions ni Dagat. Nagagalit talaga ang husband ko kapag
hindi cooperative si Dagat o kaya ay magulo ang bunso namin na si Ayin, at di
maka-concentrate si Dagat dahil dito. Mahal kasi ang therapy, P500 to P800 per
hour, kaya sinusulit talaga ni husband ang bawat minuto kapag nag-umpisa na ang
session. Ang remedyo namin dito, kung may nakaiskedyul akong trabaho, iniiwan
ko muna. Ine-entertain ko si Ayin. Ilalabas ko siya ng bahay, magdidilig kami
ng halaman. Maglalakad-lakad kami. Si Ayin din, madalas naman na kapag may
therapy si Dagat, nauunawaan niyang kailangan niyang lumayo muna sa kuya.
But I seldom miss meetings at work. Kaya kapag nagsabay ang
therapy sessions at work meetings ko, ang remedyo namin: Ate Mary Ann and
Rianne take over.
Isa pang remedyo namin ay advanced thinking: kapag may malaki
akong event tulad ng book launch or online literary event, hindi nag-iiskedyul
ng therapy sessions ni Dagat ang aking husband on the same day. Dahil pati si
husband, minsan, ay hinihingian ko ng tulong for emergency cases.
4. What are your tips in handling business at home/work and
rearing children at the same time?
a. demand cooperation from your husband, family members and
the rest of your household. Pati sa mga anak! Hindi puwedeng nanay lang ang
gagawa ng lahat. Hindi puwedeng nanay lang ang magsasakripisyo. Ang
pagme-maintain ng tahanan ay teamwork. Bawat isa, pati anak, kahit gaano pa
kaliit iyan, may ambag dapat.
b. tanggapin ang tulong at suporta ng iba. Dati ay nahihiya
ako kay Rianne. Ngayon, hindi na. Dahil bonding moments din nilang magtita ang
pagbabantay niya sa aming mga anak. Dati rin ay nahihiya ako kay Muma dahil
pamilyado na kami, pero tumatanggap pa rin kami ng financial support mula sa
kanya. Pero naisip ko, hindi naman kami nagbibisyo. Hindi namin winawaldas ang
perang natatanggap namin mula sa kanya o sa aming mga trabaho. Ang anumang
natitipid namin na pera ay iniipon namin, at mayroon din kaming investments,
gaya ng insurance at stock market shares. Iniisip ko na lang na, gusto ring
makatulong ni Muma hindi lamang sa pag-survive namin sa araw-araw kundi pati na
rin sa paghahanda para sa kinabukasan ng aming pamilya.
c. mag-develop ng strategies na angkop sa sariling pamilya.
Magkakaiba ang pamilya kaya posibleng mag-fail ang strategies ng iba kapag
inilapat mo ito sa iyong pamilya. Ang importante, open ka sa idea na may failures.
Kung hindi gumana, e di mag-isip ng bago at subukan agad ito. Try and try lang.
Ang dami rin naming naging experiment noon. Halimbawa ay mag-asawa kaming
freelancer. Pareho kaming walang regular na sahod. Nabigo kami dahil kahit
anong sipag namin sa pagtanggap ng mga raket ay di humihigit sa P20,000 sa
isang buwan ang aming combined na income. Ang renta namin noon sa aming
apartment ay… P9,500 per month! Sinubukan din namin ang walang kasambahay para
makatipid. Laging mainit ang ulo ni husband sa dami ng kailangang gawin sa
bahay, at sa sobrang pagod sa mga bata. Napag-initan ko rin ang aking panganay
na anak, na kaga-graduate lamang noon sa college. Sa galit ko sa hindi niya
pagkilos sa bahay ay pinalayas ko siya. Lahat ng ito ay bahagi ng proseso sa
pagtuklas kung ano ang strategies na aangkop sa aming pamilya. It was a bumpy
ride, ano?
d. ngumiti at magtawa. Ang automatic kong reaction sa
malungkot at ridiculous na mga pangyayari ay ngumiti o magtawa. Hindi ko alam
kung bakit. Laki ako sa hirap. Nakatulong siguro ito para magkaroon ako ng mind
set na… wala nang lalala pa sa aking nakaraan. Kaya anumang problema itong
kaharap ko ngayon, malalampasan ko ito. Kaya ko ito.
So, ang huli kong tip ay anumang hirap ang naranasan,
nararanasan o mararanasan mo bilang nanay, just smile and laugh. Kaya mo iyan.
No comments:
Post a Comment