Friday, March 5, 2010

isang tawag mo lang



kakaiba talaga ang powers ni god. godly powers talaga. pramis.

Kahapon, halos buong araw akong hirap na hirap mag-isip nang maayos. andami kong natuklasan at natanto sa aking sarili at sa dati kong relasyon at karelasyon. sabay-sabay akong inatake ng lungkot, pagkadismaya, poot, panghihinayang at iba pang damdaming hindi maikukulong sa anumang titik o salita.

hindi ako makaiyak. paisa-isang luha ang lumalabas sa akin. hindi kasi ako madramang tao. at ayaw ko namang may nakakakita sa akin kapag umiiyak ako.

kaya pagdating ko sa bahay, gusto kong lumabas uli. gusto ko na namang umalis, tumakas, tumakbo katulad ng ginagawa ko noon.

pero di ko na nga ginawa ang alinman sa aking nabanggit kasi alam ko naman na ang kahihinatnan nito: ang kalmado ngunit mas windang na ako.

kaya naisip kong kailangan lang talaga ng kausap.

tinext ko nang tinext ang taong gusto ko sanang mabahaginan ng aking naiisip at nararamdaman pero mukhang abala siya. kaya hindi ko na lang inistorbo at hindi ko na rin kinulit.

naroon din naman si ej. no, hindi naman siya ang kinuwentuhan ko. i mean, andoon naman siya, nagkuwentuhan na lang kami tungkol mga kaklase niyang apak nang apak sa lupang pinagtatamnan niya ng halaman sa eskuwela. naghanap pa siya ng tali para itali sa apat na barbecue stick na mataba. pinanood ko siyang isulat sa karton ang: BAWAL TAPAKAN ANG PLOT.

tapos nilabas ko ang papers ng mga estudyante ko. binantaan ko ang lahat ng nararamdaman ko nang gabing iyon (kahit na alam kong mali na hindi ko ilabas ang aking nararamdaman), sabi ko, tulad noong panahon ni Noah, you will all be washed away.

therapy sa akin ang trabaho. kaya rin siguro kung kumayod ako e walang patumangga.

anyway, check ako, check, check, check. biglang nag-ring ang aking cellphone. international ang number.

sino kaya to?

hello?

si eris!

ang aking best friend since high school! ahahaha ibang klase ka talaga, god. grabe. imagine?

ito kasing si eris ay tumatawag lamang kung narito siya sa pinas, kung paalis na siya ng pinas at kung may okasyon: pasko, birthday ko, birthday ni ej.

wala siya sa pinas, definitely. ilang taon na siyang naninirahan sa australia. at wala rin namang okasyon. so bakit siya tumawag?

magkakaroon kasi ng reunion ang high school batch namin at tinatanong niya kung para saan ang donation na hinihingi ng ilang mga kaklase namin para sa event.

tuwang-tuwa naman akong ipinaliwanag sa kanya na siguro pambayad iyon sa magiging share ng mga guro naming darating sa reunion. may bayad kasi ang reunion event. pero siyempre, hindi na namin pagbabayarin ang mga teacher namin, umattend lang sila, di ba?

pero mula doon, dumako ang usapan namin sa buhay-buhay namin ngayon. at dahil wala siyang alam sa mga nangyayari sa akin (hindi ko siya makuwentuhan sa email dahil may nagbubukas ng mailbox ko), parang tubig sa san roque dam noong bagyong pepeng ang mga kuwento ko sa kanya.

whooshh...bumaha!

at sa wakas, naikuwento ko rin ang mga nangyari sa akin sa buong araw.

anong ginhawa!

hindi ako relihiyosa but god really moves in mysterious ways, alam mo?

alam ni god kung ano ang kailangan mo at kung kailan mo ito kailangan. at dahil mahal ka niya, ipadadala niya sa iyo ito nang naka-gift wrap. bonggang-bongga pa ang pagkakabalot.

hay.

so, i thank you, god. really.

that phone call was the most precious one i've ever received.


bilang pagpapasalamat, nais ko na rin ibahagi itong natanggap ko bilang forwarded message...

read on.

CHRISTIAN WAYS TO REDUCE STRESS
Author Unknown
March 2, 2010


An Angel says, "Never borrow from the future. If you worry about what
may happen tomorrow and it doesn't happen, you have worried in vain.
Even if it does happen, you have to worry twice."



1. Pray



2. Go to bed on time.



3. Get up on time so you can start the day unrushed.



4. Say No to projects that won't fit into your time schedule, or that
will compromise your mental health.



5. Delegate tasks to capable others.



6. Simplify and unclutter your life.



7. Less is more. (Although one is often not enough, two are often too
many.)



8. Allow extra time to do things and to get to places.



9. Pace yourself. Spread out big changes and difficult projects over
time; don't lump the hard things all together.



10. Take one day at a time.



11. Separate worries from concerns . If a situation is a concern, find
out what God would have you do and let go of the anxiety . If you
can't do anything about a situation, forget it.



12. Live within your budget; don't use credit cards for ordinary
purchases.



13. Have backups; an extra car key in your wallet, an extra house key
buried in the garden, extra stamps, etc.



14. K.M.S. (Keep Mouth Shut). This single piece of advice can prevent
an enormous amount of trouble.



15. Do something for the Kid in You everyday.



16. Carry a Bible with you to read while waiting in line.



17. Get enough rest.



18. Eat right.



19 Get organized so everything has its place.



20. Listen to a tape while driving that can help improve your quality
of life.



21. Write down thoughts and inspirations.



22. Every day, find time to be alone.



23. Having problems? Talk to God on the spot. Try to nip small
problems in the bud. Don't wait until it's time to go to bed to try
and pray.



24. Make friends with Godly people.



25. Keep a folder of favorite scriptures on hand.



26. Remember that the shortest bridge between despair and hope is
often a good "Thank you Jesus ."



27. Laugh.



28. Laugh some more!



29. Take your work seriously, but not yourself at all.



30. Develop a forgiving attitude (most people are doing the best they
can).



31. Be kind to unkind people (they probably need it the most).



32. Sit on your ego.



33 Talk less; listen more.



34. Slow down.



35. Remind yourself that you are not the general manager of the
universe.



36 . Every night before bed, think of one thing you're grateful for
that you've never been grateful for before. GOD HAS A WAY OF TURNING
THINGS AROUND FOR YOU.

"If God is for us, who can be against us?"

(Romans 8:31)

Ang larawan sa entry na ito ay mula sa cindykassab.com.

1 comment:

Anonymous said...

Pano ba mag move on? Ginagawa ko naman yung pagtakas, pagtakbo. Pero minsan nauubusannako ng matataguan eh. Wala nakong maisip na matataguan. Wala naman akong magawa. Ayoko naman ng umiyak kasi pagod nako.

Hindi copyright, pero usapin pa rin ng karapatan ng manunulat

  Minsan, hindi talaga usapin ng copyright ang isang bagay. Ito ay recently kong naengkuwentro. Si Kyla ay na-meet ko sa isang writers works...