Una, maraming salamat sa pakikipag-ugnayan ng SULAT Pilipinas sa akin sa pamamagitan ni Anathema. Salamat sa tiwala na may maibabahagi ako sa inyong mga miyembro.
Ikalawa, sana ay lumaki pa ang inyong grupo! Kailangan natin ng mas marami pang mambabasa at manunulat. Napakaraming benefits ng pagbabasa at pagsusulat, alam nating lahat, tama ba ako? Ilan diyan ay ang paglawak ng ating karunungan at ang paglalim ng ating pag-unawa sa kultura ng iba. Kaya mahalaga ang pagpaparami ng ating mga kauri... uring mambabasa at manunulat.
Pangatlo, ang aking mensahe sa mga mambabasa, magpaka-wild tayo sa pagbabasa! Meaning, magbasa tayo ng iba't ibang klase ng babasahin sa anyo man ng libro, pamphlet, brochure, ini-stapler na bond paper, ang paksa man ay iyong pinaka-type natin o pinakaayaw, maikli man o sobrang challenging sa haba, magbasa tayo ng mga akdang nakasulat sa iba't ibang wika (local and international), magbasa tayo ng gawa ng bata o gawa ng matanda, babae, lalaki, bakla, tomboy, transgender, magbasa tayo ng mga isinulat noon, as in noong unang panahon, at 'yong ngayon, as in kanina lang isinulat (FB posts?!), magbasa tayo ng mga bagay na bawal sa atin, magbasa tayo ng pinakamagalang na babasahin, pati ang pinakabastos na babasahin, magbasa ng gawa ng iba't ibang relihiyon, magbasa ng gawa ng mga taong iba't iba ang level ng natanggap na edukasyon. Bakit? Palagay ko, ito ang magiging daan para maging mas mapagmahal tayo at tolerant sa kapwa. Ito ang unang hakbang para ganap nang matapos ang lahat ng uri ng digma.
Panghuli, ito ang mensahe ko sa manunulat, 'wag tayong masyadong perfectionist sa sarili nating gawa. Hinga-hinga rin pag may time. Kung magpapaka-perfectionist everytime na magsusulat tayo, hindi tayo matatapos. Ever. Hindi tayo magiging produktibo. At magiging nana tayo. Sobrang bagal, kapatid, that's what I mean. So, ayun, ang point ko lang, huwag kang umasa na lahat ng gawa mo ay perfect. Kahit ang pinakamahusay na artists sa buong mundo, me pangit din na gawa sa tanang buhay nila. Kaya, chill ka lang kapag medyo hindi mo na alam kung saan papunta iyang isinusulat mo, kapag medyo tunog utot iyang tula mo, kapag medyo lasing ang grammar mo, kapag medyo gasgas ang mga linya ng bida mong lalaki, kapag medyo tanga ang bida mong babae, kapag walang kalatoy-latoy ang ending mo, walang climax, ganyan, chill lang. You are doing great. Bahagi iyan ng buhay ng isang manunulat. Ang ano? Ano pa, e di iyong mga pangit na akda. Ang importante, hindi ka titigil sa paglikha. Hindi ka titigil sa pagbabasa, sa pagsusulat, at paglalathala. Hindi lahat ng tao ay ipinanganak na may kapangyarihang humawak ng mga salita. Iilan lang tayo. Kaya, huwag tayong magmaramot. Yes, ang pagiging sobrang perfectionist ay pagiging madamot. Kasi, ikaw lang ang humuhusay nang humuhusay sa napakatagal mong proseso. Sa madaling salita, sulat lang nang SULAT, Pilipinas!
Kung may tanong, komento o suhestiyon, mag-email lamang sa beverlysiy@gmail.com.
Muli, maraming salamat sa pagkakataon!
No comments:
Post a Comment