kumpilan times

muntik nang maging disaster ang kumpil ko!

si mam cora kasi ang itinala kong ninang. siyempre pa, ipinaalam ko ito sa kanya bago ko ilagay ang pangalan niya sa form ng Quiapo Church.

noong lunes, nagpasa na nga ako ng form para sa kumpil ngayong linggo. di ako nagkulang ng pagpapaalala sa kanya.

so come the night before kumpil day, nagtext ang lola cora.

d ako mkakapunta. si karen ang proxy ko. inoperahan mama ko sa ulo. d2 me la union.

shaks. papasa bang 40 something si karen? 40 something na kasi si mam cora. (at iyon talaga ang naisip ko, hindi ang mama niyang namimighati sa sakit.!)

saka mas bata pa sa akin si karen at talagang mas mukha siyang batang tabaching ching kesa sa akin. pano kung sitahin siya o kami o kaya interbyuhin siya bago ang kumpil? baka tanggihan ako ng pari!


pari to me: sinungaling, ereheng intsik!

huhuhu baka di pa ako makasal sa lagay na yan.

anyway, tinext ko na rin si karen noong matanggap ko ang text ni mam cora. sabi ko, kw dw proxy mam cora, kumpil ko. c u tom, 730 am quiapo church.

walang reply.

pero di naman talaga masipag mag-reply yun, globe kasi siya at smart ako. in short, medyo kuripot talaga itong kaibigan kong ito. soooo di naman ako naalarma na di nga siya nag-reply.

e di umaga na. tinext ko siya ng mga 6am. sabi ko, karen, sana gising ka na ha? c u 730 am quiapo church.

wala pa ring reply.

inulit ko ang pagte-text nung 7 am. at nung 730 am, sabi ko, san ka na?

nasa quiapo na kami nito, sa may venue, 6F ng pope benedict hall, quiapo church. di ako makapasok dahil wala akong sponsor. si iding at si poy, nasa loob na ng venue. hinintay ko si karen sa ground floor ng building na nasa gilid ng quiapo church. sabi ko baka na-late lang to. mana sa akin yun, laging late.

bumaba sina poy at iding dahil hinihingi raw sa kanila ang resibo nila (medyo mahigpit ang mga tao dun, kelangan talaga me mga dokumento kang ipapakita). biglang tumawag si karen sa cellphone ni poy (na globe)

pare di ko alam yang kumpil mo. di naman nilinaw sa akin ni mam cora na ngayon yan e. kakagising ko lang pare. (mga 8am na to)

di ako masyadong nakapagsalita sa inis. naiinis ako sa kanilang dalawa!

sabi kasi ni mam cora, sasabihan daw niya ako kapag talagang di siya makakatuloy sa yo. e wala na akong nakuhang text mula sa kanya since thursday. kaya akala ko, siya na ang pupunta sayo.

ok ok kako. sabay pindot ko ng end call.

ayoko nang ma-stress. balewala rin. start na ang seminar, e!

at me naglalarong ideya sa isip ko nung papunta pa lang kami ng quiapo nang umagang iyon. sabi ko, pag wala talaga kina mam cora at karen ang sumipot, makikiusap na lang ako sa kahit sinong ninong o ninang ng ibang kukumpilan doon para siyang mag-sponsor sa akin. hindi naman siguro sila tatanggi. proxy lang naman sila. me isa pa akong ideya, pag di pa rin puwede iyon, maghahanap ako ng tindera ng sampagita sa baba at hahatakin ko paakyat para siyang mag-sponsor sa akin. bilhin ko na lang ang lahat ng paninda niya at isama siya sa tanghalian namin pagkatapos ng kumpilan. worst case scenario.

(dapat talaga me worst case scenario ka kasi kung wala, uusok ang anit mo sa inis.)

so umakyat na kaming lahat. sabi na lang namin sa isang babaeng nag-a-assist sa lahat ng kukumpilan, si poy na lang ang ninong ko. kinuha niya ang confirmation slip ko at pinalitan niya ang pangalan ni mam cora. ang inilagay doon ay ang pangalan ni poy.

e merong flyer ang quiapo church na ibinigay sa akin bago ang araw ng aking kumpil. sabi doon, bawal maging sponsor ang iyong pakakasalan, magulang, biyenan, hipag at iba pa.

naka-settle na kaming tatlo sa loob ng venue pero di pa rin ako mapakali. nag-umpisa nang magsalita ang isa pang babaeng taga-simbahan, parang ito na ata ang seminar, sa isip-isip ko.

kinabahan na ako. pano pagkuha ko ng confirmation certificate? a-appear dun ang pangalan ni poy. pano pag isusumite ko na ito sa san agustin church? makikita nila na ang sponsor ko pala ay ang taong pakakasalan ko! naku baka ipaulit pa sa akin ang kumpil na ito. baka ma-delay pa ang kasal dahil lang dito!

so tinawag ko ang nag-a-assist sa mga kukumpilan at ipinaliwanag ko sa kanya kung sino ang sponsor ko.

hala, hindi puwede iyon, sabi niya. nasaan ba ang sponsor mo? tanong niya.

sabi ko, nagka-emergency po, nasa La Union!

o, sige. ako na lang ang mag-ii-sponsor sa 'yo.

wah. puwede pala iyon? my gad, nagka-christmas lights ang buo kong mukha! opo, opo! mabilis kaming bumalik sa registration table (e baka magbago pa ang isip niya hahaha) agad kong binura ang pangalan ni poy. kinuha ng babae ang papel mula sa akin. tapos sa ibabaw ng buradong pangalan nina poy at mam cora, isinulat niya ang sariling pangalan.

normita cortez.

iyan, my friends, ang pangalan ng bago kong ninang. ninang na, angel pa.