Panalangin in a flash

Nakalagay sa program, ikaw ang mag-i-invocation.

Ako?

Ay, oo nga! Nabanggit sa akin ito ni CV a few days ago. Pero nawala sa isip ko. Mag-uumpisa na ang programa in a few minutes. Kumuha ako ng papel at ballpen. Nagdasal ako na sana matapos ko ang dasal bago magsimula ang event. Pero wa epek. Walang lumalabas sa akin. Panic-panic na ako, shengks. Ba't naman kasi nalimutan ko ito? Baka pautal-utal ako sa stage kapag wala akong babasahing prayer. Kelangan me babasahin ako.

Makikinig pa naman si Sir Rio! Si Mam Karina! Si Mam Neni, ang chair namin! At si Mam Andrea!

God, God, anong sasabihin ko sa Inyo?

May bumulong sa akin. Sabihin mo kung ano ang gusto mong mangyari sa umagang ito. Iyon lang, iyon lang.

Tama!

Pumikit ako at huminga nang malalim. Heto ang naisulat ko:

Tayo pong manalangin. Panginoon, marami pong salamat sa napakaganda at payapang umaga. Narito po kaming lahat umaasa sa Inyong patnubay upang maging lubos na produktibo ang aming maghapon. Hinihiling namin sa Inyo ang tuloy-tuloy na pagbukas ng aming isipan at ang tuloy-tuloy na pagtanggap ng bawat isa sa karunungang mula sa aming mga tagapagsalita at sa kapwa namin kalahok sa kumperensiya. Nawa po ay pagpalain Ninyo ang aming mga gawain lalo na iyong may kaugnayan sa pagtataguyod ng pagmamahal sa sariling mga aklat at sa sariling kultura. Alay po namin sa Inyo ang tagumpay ng araw na ito.

Amen.