Assignment

Merong project sa office ngayon na palagay ko ay napakaganda.

Gagawa kami ng writing journal kung saan naka-feature ang mga quote mula sa iba't ibang literary works. ang theme ay erotika. si cv ang head ng project. naghati kami sa quotes. tig 50 kami. sa kanya, english, sa akin, filipino.

yan ang assignment ko.

dahil saksakan ako ng hambog at akala ko e ang dali-dali ng assignment na ito, nag-suggest pa ako ng mas specific na qualification ng quotes. sabi ko, mula sa 50 na yun, dapat ang 25 ang contemporary, 10 ang klasiks, 5 ang mula sa luzon, 5 ang mula sa visayas at 5 sa mindanao.

naisip ko kasi, dapat kahit paano me representative ang iba't ibang sector. para mas alive ang journal. sa pagkakalap ko, hindi lang regions at panahon ang pinagbatayan ko, isinama ko na ang genre, kaya hindi lang tula at prosa ang makikita sa journal na ito. meron ding dula, screenplay at iba pa. pinagbatayan ko rin ang gender. me gawa ng lalaki, babae at bakla. naghahanap pa ako ng lesbian naman. 11 quotes na lang ang kulang ko. napakarami at napakadali ng contemporary siyempre. medyo mahirap ang sa klasiks. kasi kelangan kong magbasa nang pagkatagal-tagal bago ko matukoy ang mga erotikong linya ng akda. nakahanap ako ng mula sa luzon at visayas.

pero walang mindanao.

puro ingles ang akda mula sa mindanao. meron mang nakasulat sa orihinal na wika ay nakasalin naman sa Ingles. May ilan akong nakita mula sa mga antolohiya, text book at sa aklat ng kritisismo, pero pulos akdang pambata ang mga ito. either lullaby o bugtong na wholesome. at take note, iilan lang ang mga ito.

ngayon ko lang na-realize, napakakonti ng mga akda mula sa mindanao na nasusulat sa wikang Filipino. Kahit ngayon. kahit ngayong modern na ang panahon.

nananawagan ako sa mga taga-mindanao at sa mga gumagawa ng aklat ukol sa mindanao, sana ay isulat ninyo ang kultura ng islang ito sa sarili ninyong wika at sa wikang Filipino. malaon nang namayagpag ang wikang Ingles sa pagsasalaysay ng kulturang Mindanao. its about time para isulat naman ito sa sarili nating wika.

hindi ako hater ng Ingles. nagbabasa ako ng mga akda sa wikang Ingles. marami akong aklat sa wikang ingles. ang akin lang, kung marami na iyong nasa wikang Ingles, baka puwede ring paramihin din ang nasa wikang filipino. para balance lang ba.

ano sa tingin ninyo?

Panalangin in a flash

Nakalagay sa program, ikaw ang mag-i-invocation.

Ako?

Ay, oo nga! Nabanggit sa akin ito ni CV a few days ago. Pero nawala sa isip ko. Mag-uumpisa na ang programa in a few minutes. Kumuha ako ng papel at ballpen. Nagdasal ako na sana matapos ko ang dasal bago magsimula ang event. Pero wa epek. Walang lumalabas sa akin. Panic-panic na ako, shengks. Ba't naman kasi nalimutan ko ito? Baka pautal-utal ako sa stage kapag wala akong babasahing prayer. Kelangan me babasahin ako.

Makikinig pa naman si Sir Rio! Si Mam Karina! Si Mam Neni, ang chair namin! At si Mam Andrea!

God, God, anong sasabihin ko sa Inyo?

May bumulong sa akin. Sabihin mo kung ano ang gusto mong mangyari sa umagang ito. Iyon lang, iyon lang.

Tama!

Pumikit ako at huminga nang malalim. Heto ang naisulat ko:

Tayo pong manalangin. Panginoon, marami pong salamat sa napakaganda at payapang umaga. Narito po kaming lahat umaasa sa Inyong patnubay upang maging lubos na produktibo ang aming maghapon. Hinihiling namin sa Inyo ang tuloy-tuloy na pagbukas ng aming isipan at ang tuloy-tuloy na pagtanggap ng bawat isa sa karunungang mula sa aming mga tagapagsalita at sa kapwa namin kalahok sa kumperensiya. Nawa po ay pagpalain Ninyo ang aming mga gawain lalo na iyong may kaugnayan sa pagtataguyod ng pagmamahal sa sariling mga aklat at sa sariling kultura. Alay po namin sa Inyo ang tagumpay ng araw na ito.

Amen.

Mula kay Dr. Elena Cutiongco

Hi! Isang padyak ng paa kasabay ng dagundong na sigaw ng ANG GANDA!!!!!!!!!!

ang ipinaabot ko sa yo pagkatapos kong mabasa nang halos walang puknat pati ang mga huling pahina ng barangay na pinasasalamatan mo. Wala naman akong kilala doon kundi sa Karina Bolasco.

Para ko nang nakinikinita ang dami ng bisita mo sa oras na pumayag si Ronald na iharap mo siya sa dambana. Parang nakasakay sa roller coaster ang puso ko habang binabasa ang maganda mong aklat- medyo naiiyak sa lungkot, nahihinayang, natatawa, natatakot, humahalakhak, ngumingiti, nagagalit, humahanga, nagmumura, narririmarim, naiinggit, nagmumura, nagugulat, etc. etc. Paano mo nagawa iyon?

Saludo ako sa mga birada mo at ito naipasya ko sa huli- di ko na aambisyuning makasulat- di ko pala kaya. Sa susunod nating pagkikita, lalgyan mo na ng dedcation ang aking kopya- mahal din ito ha- Pp195.00!

Humahanga,
Ma'am Ellen

Inilathala rito nang may permit ni Mam Cutiongco. Maraming salamat, Mam Ellen!

Winner!

Hindi nanalo ang mens sa 31st National Book Awards.

Malungkot ako siyempre kasi sabi ng apog ko, mananalo ako.

Anyway, masaya pa rin ako kasi sobrang pagmamahal naman yung naramdaman ko last night. Dumating ang nanay ko. Kahit mag-isa lang siya. Bihira lumakad yun nang mag-isa at hindi siya sanay sa sosyalan na katulad ng event kagabi. Isa pa, hindi na yun lumalabas ng bahay namin dahil sa pagbabantay niya sa negosyo niyang piso net. kaya himalang sumulpot siya kagabi sa awarding ceremony namin. at nag-stay siya mula umpisang-umpisa hanggang matapos kahit wala siyang kausap buong gabi at anlakas ng aircon sa kinauupuan niya (lamigin ang nanay ko).

Paroo't parito ako sa buong Old Senate Session Hall ng National Museum, nag-a-assist sa staff ng NBDB. Si Poy ay nagpi-picture. si ej? kumakain. kumakain nang kumakain nang kumakain. uwian na noong makita ko uli ang nanay ko. Sabi ko, Ma, thank you ha, pero sayang no? hindi ako nanalo. sabi niya, tanga ka, ang tatanda na ng nananalo, hindi mo napansin? ibig sabihin, marami ka pang bigas na kakainin. oo nga naman! kaya kahit paano napanatag ako.(pero mahirap yatang kumain ng bigas? sobrang crunchy?)

si poy at ej naman ay sinurprise ako.

noong nov. 16 ng gabi after ng last day ng read lit district, nag-fashion show ako sa harap ng dalawa: ej at poy. sila ang aking stylist. sila ang nagsabi kung itataas ko ba ang buhok ko o ilulugay. sila ang sumigaw ng wag! wag! nang sabihin kong ipapares ko sa long gown ko ang tsinelas na paborito ko. kasi kako hindi naman makikita kapag naglakad ako. kasi nga long gown ang suot ko. sila rin ang nag-apruba na ang gold na sapatos na lang ang isuot ko. 3 inches lang ang heels. kayang-kaya.

sila rin ang tumango dahil bagay ang hikaw ko sa damit: cascading na pearls. sila rin ang umiling dahil di bagay ang pearl kong kuwintas. dapat simple ang hikaw mo kung ganyan ang kuwintas mo, sabi ni poy. dapat mag-pulseras ka na lang at wag nang magkuwintas kung ganyan ang hikaw mo, sabi naman ni ej. o sige, sige. kaya napagkasunduan naming gagawin na lang na pulseras ang pearl kong kuwintas.

ayan, all set na ako. inihanda ko na ang lahat para sa 31st NBA. nakatulog kami sa sobrang pagod. ako pa lang ang binibihisan sa lagay na yun.

kinabukasan, nagpunta si Ej sa MTAP nila. si poy, nag edit ng video sa media monster. ako, nasa bahay lang at nagbabasa ng mga akda ng kaklase at ng dalawang manunulat na kahenerasyon ko. na-cancel ang aming klase at ito ang assignment ng aking teacher.

pagdating ni ej, pinapunta ko na siya sa cubao. kasi don sila mamimili ni poy ng damit nila. ako ay didiretso na sa national museum dala ang lahat ng isusuot ko. nakapagshopping nga ang dalawa at nakarating naman ako sa venue. after 1 hour ng pag-iikot at pagsalu-salubong sa mga taong dumarating sa session hall, nagpasya na akong magbihis sa CR. andun pala ang nanay ko at doon tumatambay dahil malamig sa may session hall.

tinulungan niya akong magbihis at mag-make up. tapos nakipag piktyuran kami kay Jullie Yap Daza na idol ko sa humor writing at kaklase pala ng isa kong auntie noong college days nila. Jullie Yap was very very accommodating and humble. at saka masaya ang aura niya. Idol.

paglabas namin ni mami, dinala ko siya sa front part ng venue. yung malapit sa stage para mas maginhawa ang panonood niya. tapos umikot-ikot na ako para mag-usher. biglang dumating sina ej at poy. naka tshirt lang si poy. sabi ko mag bihis ka na. si ej naka japorms, parang coat na modern at naka long sleeves siyang polo sa loob. pero naka rubber shoes! hahahaha d bale bagay naman at ang pogi pa rin niya.



lumarga na sa CR si poy. si ej naman e hinatak ako sa CR. pinagpapalit niya ako ng sapatos. binilhan pala nila ako ng bagong sapatos!



ayaw na ayaw ko sa lahat ang binibilhan ng sapin sa paa. kasi weird ang size ng paa ko. alanganing 8 at 9. kasinlaki kasi ng buto ng santol ang buto ko sa paa kaya anlapad lapad niya. kahit 8 lang ang size ko, nagiging 9 para makahinga pa ang santol seed. sabi ni ej, yon na daw dala niyang sapatos ang isuot ko. sabi ko ayoko, ok na ako sa suot kong gold na high heels. biglang dumating si poy. isuot mo na yan, 8.5 ang size niyan. siguradong komportable ka diyan saka mas bagay sa suot mo.

hindi, hindi, sabi ko.

i-try mo lang, usig ng dalawa.

hindi, sabi ko.

sukat mo lang.

sinukat ko na nga at antagal na namin sa entrada ng CR.

pagsuot ko, mas bagay nga. at pwedeng pwede ko na itaas nang bongga ang long gown ko kapag naglalakad ako. paglabas ko uli, may inabot sa akin si ej, eto pa, isuot mo. dalawang bangles na gawa sa parang capis. napakaganda at mukhang mahal. yung naka-display sa Kultura shop ng SM. naiinis ako na natutuwa. maganda kasi, bagay na bagay sa akin. pero ang iniisip ko ay gumastos pa sila para lang dito. in-unlock ni ej ang pulseras kong pearl para hindi hahara-hara sa bago nilang bili na bangles.

maya-maya naman ay may inilabas si Poy: isang kuwintas na cascading or drop ata iyon. pearl din. napakaganda. naiinis na naman ako na natutuwa. maganda kasi, bagay na bagay na naman sa akin. pero ang iniisip ko ay gumastos pa talaga sila para lang dito. hay. isinuot ko na ang kuwintas. sabi ko, pano yan, hindi bagay. kasi cascading na ang hikaw ko, e. parang OA na kung cascading pa ang kuwintas. hinubad ko ang hikaw ko at sabi ko ke ej, kung pearls ang hikaw ni mami, hiramin mo. eto muna ang isuot niya. pagbalik ni ej, dala-dala niya ang hikaw ng nanay ko: pearl earrings na kasinlaki ng mata ng isda. isinuot ko na agad ito. total package!

gandang-gana sa akin si poy at si ej. picture kami nang picture. maya-maya pa, picture-picture na rin ako with friends na mga nominees din.




di namin alam ang magaganap buong gabi!

magkatabi kami ni poy nang ina-announce na ang para sa category ng mens.

grabe ang kaba ko at parang pila sa MRT ang mga tanong sa isip ko:




1. anong gagawin ko kapag mens ang tinawag?

2. tatakbo ba ako pa-stage? (nasa dulo kami ng venue, malapit na sa exit, andun kasi ang staff ng nbdb) kung lalakad lang kasi ako ay ang tagal naman.

3. anong sasabihin ko kapag nanalo ako at kailangan nang mag-thank you sa mikropono? si mami, poy at ej lang ba ang pasasalamatan ko? pati ba si sir rio, na isa sa mga judge sa category ko, babanggitin ko? hindi ba unethical yun? baka isipin nila kaya lang ako nanalo e dahil andun si sir rio? e si sir vim kaya, pasasalamatan ko rin? wala siya that night asa thailand pero isa rin siya sa mga judge ng category ko. at siya ang teacher ko sa subject kung saan isinubmit ko ang koleksiyon ng mens bilang requirement. unethical yatang banggitin ko na teacher ko siya dahil judge nga siya. pasasalamatan ko ba ang anvil? ang nbdb? hindi kaya isipin ng mga tao na nanalo ako dahil lang sa taga nbdb ako?

4. paano ako tatayo sa harap, sa may stage? magdadala ba ako ng pantabing like book ko or souvenir program? kasi wala akong bra, me nipple tape naman akong itinapal sa dalawang munting mamamayan sa dede ko pero dahil sa lamig ay naka-standing ovation sila, que horror. tsaka isa pa, dahil wala akong bra, lawlaw ang dede ko, bakat sa damit for all to see.

5. bat ba ito pang damit na to ang isinuot ko? hindi ko ba nahalata kagabi na lawlaw ang dede ko sa damit na to? antagal ko pa naman sa salamin, paroo't parito, harap, likod, tayo, upo, tuwad. lahat talaga ng anggulo. dala-dalawa pa ang ilaw namin sa sala at kusina. pero nge, hindi ko napansing lawlaw ang maliliit na bombilya?

6. kung manalo ako, pa'no namin iuuwi ang trophy na saksakan ng laki at bigat? wala kaming extrang bag. ipapatong na lang namin sa upuan at ibayad ng extra sa dyip? kung magta-taxi naman, may extra ba kaming pera, pan-taxi? baka naubos na pera namin kasa- shopping ng dalawang stylist ko. teka, nasasanla ba ang cascading kuwintas na pearl? may bukas bang pawnshop sa gabi?

7. paaakyatin ko ba sa stage ang nanay ko at yung dalawang glamour boys? di kaya pagalitan ako? kasi dapat ata winners lang ang umaakyat, pwera kamag-anak please?

8. pano naman pag ibang aklat ang tinawag? iiyak ba ako? tatakbo habang humahagulgol? mag-aaklas ba ako? magpoprotesta?

9. bat ba kasi nagpunta-punta pa ako sa awards night na to?

10. sino-sino nga uli ang mga kalaban ng mens?

sinigawan ko si manix na nasa kabilang sige ng venue. manix! ako na, category ko na! ano, bigkas ng mga labi niya. ako na, category ko na, ano, bigkas uli ng mga labi niya. CATEGORY KO NA! sigaw ko.

biglang tinawag ang mens.

bilang nominee.

nominee pa lang.

palakpakan ang mga tao. siyempre andami kong kaibigan ahahahaha! palakpak din kami ni poy. si ej, hindi ko makita. tinabihan kasi niya si mami sa may unahan. pero malamang pumapalakpak din yun. silang maglola.

humiyaw ako, go bebaaaaang! lingunan sina mam gwenn, sa akin. tawa nang tawa. pati si kristine ng flipreads, na nasa unahan namin, tawa rin.

tawa rin ako.

tapos tinawag na ang winner: dyeeegeng...

almanak ng isang aktibista.

shemay shet talo ako.

hinalik-halikan ni poy ang noo ko. wag ka malungkot. wag ka malungkot. isinandal ko ang ulo ko sa balikat ni poy. halik pa rin siya nang halik. sa noo (andaming tao kasi, nakakahiyang mag-lips to lips)

nalungkot ako. sayang, kako. akala ko pa naman, me laban talaga ang libro ko. pumikit ako. pero hindi naman ako naiyak. e kahit anong pilit ko, hindi ako maiyak. narinig ko ang tear ducts ko, oi, lahat ng mahal mo sa buhay, masaya na nandito kayong lahat at naimbitahan sa ganitong patimpalak. aba, bebang, ika'y mahiya, walang puwang ang mga luha.

tama. tumayo ako. tara, labas tayo, sabi ko kay poy.

nag-aalala siya.

aalis na tayo? uuwi na? si-CR ka? tanong niya.

sagot ko, hindi, a. anong gagawin ko don? magmumukmok?

e, san tayo?

kakain!

binusog namin ang gabing maningning.





(Copyright ng mga larawan: Ronald Verzo, Sean Elijah Siy at Beverly Siy.)

Katuray

finally, nakakita ako ng bulaklak ng katuray!

sa palengke ito ng kapitolyo ng ilocos norte.

puwede palang isahog ito para ulamin at kainin! hay, katuray, you are a blessing.

maganda naman pala siya in fairness pero bakit parang lagi na lang siyang nilalait at pine present bilang pangit na bulaklak?

sa sobrang ganda, pinagmodel ko pa si sak at si atom.




hindi mabaho yung bulaklak. nagtakip lang ng bibig itong si kim kasi pinapa-smile ko. e, nag-iinarte?




Copyright ng photos: Bebang Siy.