ang sa akin, oo.
at na-realize ko rin na puwede pa lang maapektuhan ng public transportation system ang kaligayahan ng isang tao.
masaya ako pagdating ko dito sa opisina.
ops sana hindi ito mabasa ng boss ko. ibig sabihin, pagdating na pagdating sa opis ay sumusulat lang ako ng blog entry.
anyway, masaya ako kasi hindi ako nasiksik sa mrt. hindi rin ako namanyak. hindi rin ako napipi. hindi rin ako nairita. hindi ako nakapang-irita. masaya ako dahil hindi ako nakaranas ng impiyerno papunta sa boni mrt station.
6:30 am ako umalis ng bahay. para makarating sa gma-kamuning mrt station nang 6:45 am. kasi napansin kong pagsapit ng 7:00 am ay punompuno na ng tao ang mrt. at kahit sa ladies section ay ganon din. walang ginhawa.
pero ibang-iba ang mrt mula 6:59 am pataas. mas maaliwalas ang mukha ng mga tao. mas mababango ang mga tao. mas magagalang. mas mapagbigay. mas maalalahanin. mas boy scout ang mga lalaki. mas mapagkalinga ang mga babae. kasi mas komportable.
hindi pa siksikan.
kaya naman, naisip kong kung gusto ko o kailangan kong pumasok nang maaga, kailangan ay nakasakay na ako ng mrt nang 6:59 am o mas maaga pa.
kasi kung hindi, tiyak na malungkot na malungkot akong darating sa opisina.
No comments:
Post a Comment