Malapit ko nang matapos ang Its a Mens World (sinimulan ko nung Linggo). Ang ganda! Matagal kong pinostpone ang pagbasa nito dahil akala ko mahihirapan ako (di kasi ako sanay magbasa sa Tagalog, Ilonggo ako eh). But no. I have to admit may words na di ko alam, pero ayan, naimprove ang vocab ko. Hehe.
Btw, gagayahin ko ang first date idea mo.
Congrats Bebang! at Salamat! Ang galing galing!
--Andrea
PS. We met sa launch ng libro ni Krip sa Manila Hotel last year (?) (in case di mo ako maalala at mawirduhan ka sakin).
Reposted with permission from Drea. Thank you so much po!
Sunday, July 29, 2012
Tuesday, July 17, 2012
Mula kay Nuelene Gallos
It’s a Mens World: A Book Review.
January 14, 2012 by nuelene
It’s not my first time to read a book written by local authors. There’s Bob Ong kaya. But it’s my first time to write a review about that.
It’s a Mens World was written by Bebang Siy and released in 2011 by Anvil Publishing. I wish I can publish a book too. In the future.
The cover photo was a six to seven-year old girl. I don’t know if she’s that though.
Usually, from the first look, maybe some of you would read Mens as Men’s. Or maybe, it was just me.
It was not a typo. It was actually a short term for Menstruation. Yes! But mind you, the book was anything but X-rated. Which, to the biggest consternation of my siblings, is my 100 % disappointment. Haha!
It was a(n)* autobiography written in a funny way so readers would not be bored. I wouldn’t read Arroyo’s autobiography (or even Bush, bestfriends kaya sila) unless it was required by my school. Haha!
Reading this book made me look back during my childhood days.
Those times when I played patintero, hide and seek, langit-lupa, habul-habulan, 10-20, Sawsaw suka, Mahuli Taya, and other games I bet children of this decade are not playing. 21st century children (most probably) are staying in their houses playing PSP, laptop, iPad, or Tetris in Facebook.
80’s and 90’s are the best!
I felt like I am close to Bebang Siy just by reading her book. It was as if I am in a gallery and I was looking at candid black and white pictures taken by a Polaroid. Siy definitely described what Manila was during her time. I’ve been to Baywalk long before it was called that. But since Bebang is older than me, I think what I have seen are those what we called tira-tira. haha!
This is a book created for all audiences.
She’s a good author. And brave at that. I wouldn’t reveal any secrets using my real name. Call me names but there are many things to consider. I wouldn’t want my father declaring a war. Exaggerated much?
Anyway, grab a copy of this one. I’m so lucky, I got a BFF who lend me her copy which she borrowed from her classmate. Haha!
nuelene
May 23, 2012 at 7:54 pm
Hello Miss Bebang. Salamat sa pagbisita sa blog. Pwede mo siyang i-post kaso lang nakakahiya kasi hindi naman talaga ‘to proper review. Naisip ko lang na di ko talaga gustong palampasin yung opportunity na ma-i-share sa iba yung thoughts ko, kesyo gumamit ako ng mga salitang di makikita sa Philippine dictionary.
Sa totoo lang, pinatawa at pinaiyak ako ng libro na to. Nakaka-relate ako dun sa pagkakaroon ng crush (ayieee!) at pagbili ng buko at pandan juice sa Divi, pati na nga yung Mrs. one fourth. Haha. Pero yung nakakatawa sa lahat eh yung pangalan sa phonebook na ‘Bangkay.’ HAHA!
Reposted with permission from Miss Gallos. Thank you po! Sana ay lagi kang magbabasa ng mga akdang Filipino!
Check her site here
http://nuelenegallos.wordpress.com/2012/01/14/its-a-mens-world-a-book-review/
January 14, 2012 by nuelene
It’s not my first time to read a book written by local authors. There’s Bob Ong kaya. But it’s my first time to write a review about that.
It’s a Mens World was written by Bebang Siy and released in 2011 by Anvil Publishing. I wish I can publish a book too. In the future.
The cover photo was a six to seven-year old girl. I don’t know if she’s that though.
Usually, from the first look, maybe some of you would read Mens as Men’s. Or maybe, it was just me.
It was not a typo. It was actually a short term for Menstruation. Yes! But mind you, the book was anything but X-rated. Which, to the biggest consternation of my siblings, is my 100 % disappointment. Haha!
It was a(n)* autobiography written in a funny way so readers would not be bored. I wouldn’t read Arroyo’s autobiography (or even Bush, bestfriends kaya sila) unless it was required by my school. Haha!
Reading this book made me look back during my childhood days.
Those times when I played patintero, hide and seek, langit-lupa, habul-habulan, 10-20, Sawsaw suka, Mahuli Taya, and other games I bet children of this decade are not playing. 21st century children (most probably) are staying in their houses playing PSP, laptop, iPad, or Tetris in Facebook.
80’s and 90’s are the best!
I felt like I am close to Bebang Siy just by reading her book. It was as if I am in a gallery and I was looking at candid black and white pictures taken by a Polaroid. Siy definitely described what Manila was during her time. I’ve been to Baywalk long before it was called that. But since Bebang is older than me, I think what I have seen are those what we called tira-tira. haha!
This is a book created for all audiences.
She’s a good author. And brave at that. I wouldn’t reveal any secrets using my real name. Call me names but there are many things to consider. I wouldn’t want my father declaring a war. Exaggerated much?
Anyway, grab a copy of this one. I’m so lucky, I got a BFF who lend me her copy which she borrowed from her classmate. Haha!
nuelene
May 23, 2012 at 7:54 pm
Hello Miss Bebang. Salamat sa pagbisita sa blog. Pwede mo siyang i-post kaso lang nakakahiya kasi hindi naman talaga ‘to proper review. Naisip ko lang na di ko talaga gustong palampasin yung opportunity na ma-i-share sa iba yung thoughts ko, kesyo gumamit ako ng mga salitang di makikita sa Philippine dictionary.
Sa totoo lang, pinatawa at pinaiyak ako ng libro na to. Nakaka-relate ako dun sa pagkakaroon ng crush (ayieee!) at pagbili ng buko at pandan juice sa Divi, pati na nga yung Mrs. one fourth. Haha. Pero yung nakakatawa sa lahat eh yung pangalan sa phonebook na ‘Bangkay.’ HAHA!
Reposted with permission from Miss Gallos. Thank you po! Sana ay lagi kang magbabasa ng mga akdang Filipino!
Check her site here
http://nuelenegallos.wordpress.com/2012/01/14/its-a-mens-world-a-book-review/
Wednesday, July 4, 2012
cHEEZY chizim
sa paraan ko ng pananalita, sa kilos ko, galaw, pananamit, legs, kilikiling laging litaw, hindi na ako dapat magulat kung natsitsismis ako. na, a...ano ba? malandi? kiri? flirt? mahilig sa lalaki?
di na ako magugulat sa ganyang paratang. at magtatawa lang ako. hindi ako napipikon sa ganito. babanatan ko pa ito ng isang oras na joke. iuutot ko lang ito sa katatawa.
pang-aaping harap-harapan lang ang makakapagpapikon sa akin. harap-harapang pang-aapi sa manunulat. at iba pang inaaping nilalang.
ang ikinagulat ko lang ay nang malaman kong pinagtsitsismisan ako ng isang elite na grupo. yung mga kagalang-galang at napakaraming dapat asikasuhin bukod sa pagpaparami ng pera. at pagtsitsismis. ito kasi yung mga tipo ng tao na napakaraming hawak na kapangyarihan.
at ano ang pinag-uusapan? lagi ko raw kasama ang boypren ko. ano pa? na lagi kaming magkasama sa FILCOLS office.
may malisya? ahahahaha gulay. hindi talaga ako makapaniwala na issue ito sa ibang tao. lalo na sa katulad nila. hangang-hanga pa naman ako't napakatatalino at napakalalayo na ng narating. at mga higante ito sa isang industriya sa pilipinas (putcha sige pa clue pa para na talaga tong blind item kesa blog entry tungkol sa damdamin)
hindi ko akalaing issue rin na lagi kaming magkasama ni boyfriend. sa buong buhay ko, nitong huling dalawang taon lang ako nagpakilala ng boypren sa madlang pipol. ngayon ko lang nae-enjoy talaga ang pagboboypren, kaya napakasaya ko na kasama ko siya sa karamihan sa aking ginagawa at nasusundo niya ako sa FILCOLS pag libre siya.
pero ang gawin itong issue against me? at sa kakayahan kong magtrabaho?
GULAY. ANAK NG PATOLA AT SINGKAMAS.
ano kaya ang tumatakbo sa isip nila pag nakikita kami? san kaya galing ang dalawang to? bat pawisan? bat parang gusot-gusot ang damit nila? at kusot-kusot ang buhok? at basa ang mga labi?
pano kaya tumakbo ang usapan nila? hahahaahaha
natatawa ako pero antotoo, naiinis ako, nakaka-disappoint, e. sa kanila kasi nanggaling. i can't help but utter these words: ang cheap lang. ang cheap pala netong mga hinahangaan ko.
di ba nila naisip na kahit lagi kong kasama si boyfriend ay natatapos ko naman ang inaasahan sa akin? nagagawa ko naman nang maigi ang trabaho ko, at higit pa? na nakakapag-ambag pa rin ako sa mga dapat kong pag-ambagan? ba't ganon ang tingin kay boyfriend? di ba nila makita na parang lucky charm ko ito? at source ng strength kapag nalo-lowbat na ako?
pati pagpunta (at pagtambay) niya sa office namin!!! yown talaga ang di kow matanggap hahahahaha
iniisip ba nila, me ginagawa kami sa opis?
bat ko gagawin doon, ay bukas naman ang sarili kong bahay bente kuwatro oras siyete days a week? me bahay din si boyfriend na bente kuwatro oras at siyete days a week ding bukas para sa aming dalawa, sa aming dalawa lang dahil walang taong nakatira dun, puwedeng puntahan anytime!
ay, ay, ay.
ang hirap nga naman kapag ang pino-project mo talagang personality ay approachable, masiyahin, accommodating, madaldal, all out at open-minded. akala yata nila kapag ganyan ka e ganyan ka na sa lahat ng aspekto ng pagkatao mo. at akala yata nila, kahit makarating sa akin ang mga itinae ng mga bibig nila, ok lang. hindi ako maiinsulto.
ay totoo naman. wala silang ibang ininsulto kundi ang kanilang mga sarili at ang mga bibig nilang ubod ng baho.
di na ako magugulat sa ganyang paratang. at magtatawa lang ako. hindi ako napipikon sa ganito. babanatan ko pa ito ng isang oras na joke. iuutot ko lang ito sa katatawa.
pang-aaping harap-harapan lang ang makakapagpapikon sa akin. harap-harapang pang-aapi sa manunulat. at iba pang inaaping nilalang.
ang ikinagulat ko lang ay nang malaman kong pinagtsitsismisan ako ng isang elite na grupo. yung mga kagalang-galang at napakaraming dapat asikasuhin bukod sa pagpaparami ng pera. at pagtsitsismis. ito kasi yung mga tipo ng tao na napakaraming hawak na kapangyarihan.
at ano ang pinag-uusapan? lagi ko raw kasama ang boypren ko. ano pa? na lagi kaming magkasama sa FILCOLS office.
may malisya? ahahahaha gulay. hindi talaga ako makapaniwala na issue ito sa ibang tao. lalo na sa katulad nila. hangang-hanga pa naman ako't napakatatalino at napakalalayo na ng narating. at mga higante ito sa isang industriya sa pilipinas (putcha sige pa clue pa para na talaga tong blind item kesa blog entry tungkol sa damdamin)
hindi ko akalaing issue rin na lagi kaming magkasama ni boyfriend. sa buong buhay ko, nitong huling dalawang taon lang ako nagpakilala ng boypren sa madlang pipol. ngayon ko lang nae-enjoy talaga ang pagboboypren, kaya napakasaya ko na kasama ko siya sa karamihan sa aking ginagawa at nasusundo niya ako sa FILCOLS pag libre siya.
pero ang gawin itong issue against me? at sa kakayahan kong magtrabaho?
GULAY. ANAK NG PATOLA AT SINGKAMAS.
ano kaya ang tumatakbo sa isip nila pag nakikita kami? san kaya galing ang dalawang to? bat pawisan? bat parang gusot-gusot ang damit nila? at kusot-kusot ang buhok? at basa ang mga labi?
pano kaya tumakbo ang usapan nila? hahahaahaha
natatawa ako pero antotoo, naiinis ako, nakaka-disappoint, e. sa kanila kasi nanggaling. i can't help but utter these words: ang cheap lang. ang cheap pala netong mga hinahangaan ko.
di ba nila naisip na kahit lagi kong kasama si boyfriend ay natatapos ko naman ang inaasahan sa akin? nagagawa ko naman nang maigi ang trabaho ko, at higit pa? na nakakapag-ambag pa rin ako sa mga dapat kong pag-ambagan? ba't ganon ang tingin kay boyfriend? di ba nila makita na parang lucky charm ko ito? at source ng strength kapag nalo-lowbat na ako?
pati pagpunta (at pagtambay) niya sa office namin!!! yown talaga ang di kow matanggap hahahahaha
iniisip ba nila, me ginagawa kami sa opis?
bat ko gagawin doon, ay bukas naman ang sarili kong bahay bente kuwatro oras siyete days a week? me bahay din si boyfriend na bente kuwatro oras at siyete days a week ding bukas para sa aming dalawa, sa aming dalawa lang dahil walang taong nakatira dun, puwedeng puntahan anytime!
ay, ay, ay.
ang hirap nga naman kapag ang pino-project mo talagang personality ay approachable, masiyahin, accommodating, madaldal, all out at open-minded. akala yata nila kapag ganyan ka e ganyan ka na sa lahat ng aspekto ng pagkatao mo. at akala yata nila, kahit makarating sa akin ang mga itinae ng mga bibig nila, ok lang. hindi ako maiinsulto.
ay totoo naman. wala silang ibang ininsulto kundi ang kanilang mga sarili at ang mga bibig nilang ubod ng baho.
Subscribe to:
Posts (Atom)