BLTX, small-press expo is on 2 March 2012, Friday, at Ilyong’s on Kalantiaw, Project 4, QC, 8PM onwards.
BLTX Talks in on 3 March 2012, Saturday, at Chef’s Bistro at 94 Sct Gandia cor. Tomas Morato, 2PM to 8PM.
Better Living Through Xeroxography or BLTX is a small-press expo now on its second incarnation, the first one a success by indie standards: 30 small press publishers and 200 buyers on a rainy December day in 2010.
The goal of BLTX is simple. Bring together independent self-publishers from Metro Manila (hopefully from elsewhere, too), in a one-night event that will allow them to sell their wares: books, yes, but also zines and other printed materials like shirts, postcards, posters, and this year, CDs from musicians more indie than indie. It’s about selling, but also about meeting like-minded individuals who believe in literature and creative work that might not ever get into the mainstream of commercial bookstores and galleries, but for one night is the star of the show.
You can also just imagine BLTX to be the coolest meet-and-greet between writers and readers, one that involves beer, some music, and plenty of creativity you rarely see.
This year though BLTX will also be space for productive discussions on the making | marketing | selling of the self-published book, where practical aspects of actual independent book production will be shared by those who have survived it with sanity intact. BLTX Talks will happen the day after the BLTX small-press expo, a full six hours of four different panels that will answer central questions about PRINT PUBLISHING, ONLINE / WEB PUBLISHING, RETAIL & DISTRIBUTION, and COMMUNITY. All necessarily in light of the industry of independent self-publishing, and all against the traditional forms of cultural production as we know it in these shores.
Confirmed speakers for the BLTX Talks are Mabi David (HighChair), Tweet Sering (Astigirl), Honey de Peralta (Flipreads), Oliver Ortega (hal.), Ime Morales (FWGP), Mike David (Kubori Kikiam), Feliz Perez (Mt. Cloud).
Participating small-press and indie publishers for BLTX include The Cabinet,
Gelo Suarez,
hal.
Heights,
High Chair,
Kubori Kikiam,
Macoy,
Omeng Estanislao, Pantas, Paper Monster Press, Patrick Rawwrr, QBCCC (The Quarterly Bathroom Companion Comics Compendium), Rob Cham, Silent Sanctum Manga, Tapat Journal, Tilde Acuña, UP Writers Club, Zigzag Animals, UP Music Circle, Migi de Belen.
BLTX is the brainchild of the Youth & Beauty Brigade. Check out the BLTX FB Event Page for updated lists of participating small-press and indie publishers and BLTX Talks speakers! See you at BLTX and BLTX Talks!
Here are more details about the venue for the BLTX Talks:
Chef’s Bistro, your all-in-one hang-out place for dining pleasures and memorable experiences.
Away from the traffic noise and the hassle and bustle of city streets, Chef’s Bistro’s location is perfect for focused events. Its function rooms are the perfect venue for your corporate or private meetings, with our delectable set meals served. Or just come as you are and lounge with us outdoor or on the veranda.
Tels.: 414-4515; 359-9975
Mobile: 0917-7989-811
Website: chefsbistro.wordpress.com
Like us on Facebook: facebook.com/ChefsBistroFusions
Follow us on twitter: twitter.com/#!/chefsbistroph
Googlemaps: Just type: Chef’s Bistro, Scout Gandia
Thursday, February 23, 2012
Isa pong Book Review mula kay Bb. Althea
It’s a Mens World
Gusto ko sanang dugtungan yung title ko ng “: A Commentary” kaya lang naisip ko, di bagay. Baka puro kalokohang insights lang ang masulat ko rito, mabato at madumog ako ng fans ni Bebang Siy! Ayoko pa mawala sa mundo. Sa Maynila nga di ko kayang mawala, sa mundo pa kaya?
Yan yung libro. I mean yung cover. ‘Wag niyo na itanong kung akin ba yang image o hindi dahil hindi. Nakuha ko lang yan sa google. Nag-iisa nga lang sa dami ng results. Nakaka-iyak. Kinorek pa ako ng google - baka naman daw ang ibig kong sabihin ay, ‘It’s a man’s world.’
Hayaan niyo akong mag English - Tagalog sa post kong to. Kahit minsan lang. Teka nga, para na akong tanga.
I was at a bookstore once, oo yung National Bookstore, when I saw this book. I was looking for something Filipino kasi. Puro na ako foreign and I wanna discover a new Filipino author. Hindi palaging si Sir Ricky na lang. Baka magsawa siya sa akin pero di ako magsasawa sa kanya. By the way, pa promote naman. May sequel ang SI AMAPOLA SA 65 NA KABANATA, suportahan natin ang paglipad!
When I saw this, I was like, what the hell with this book? Is this about grammar stuff? KEWL. I, being a Grammar Nazi, guess will dwell on this if it really is made that way. I looked at the author. New to my ears. I am not a fan of Bob Ong or Eros Atalia. So everytime I pick a book, I hope that it won’t run them. Sorry fans.
So I looked at the back of the cover. Oh, it’s about menstruation. Nice. That’s why the title says, “MENS.” Eh parang saktong may dalaw ata ako nun o katatapos ko lang? Di naman kasi ako mag gagala kung meron ako. Hassle to the nth. I didn’t open it on the first page. I opened it to last few pages where I saw BFF x 2 but I didn’t read. I left it there and went home. From then on, I was itching to have a copy of it.
Ava even said we should give each other a gift. Oha, tinalo pa namin mag bestfriends. Buti wala akong ganun kundi, siguro, may nagselos na sa tabi-tabi. I agreed that we both give a book as her proposition. I forgot what she said but I made it clear to her that I want a Bebang Siy. Then on, Daryl tweeted ‘IT’S A MENS WORLD #bebangsiy’ I was like, waaaaaaaaaaah! Da!! Paano mo nalaman yan? Ayon. Binabasa pala ni Jo.
Syempre, sabi ng kaklase ko dati, kung may gusto raw ako, nakukuha ko sa mga paraan ko dati oo, leshe ngayon, parang hindi na! ahaha! So, nagpa cute ako kay Jo! Pumayag naman siyang pahiramin ako. Take note, hindi sa kanya ang libro! hah! Lakas ko! Joke lang. Nahiya na nga ako kasi nawala yung bookmarks sa book na I know I had a fault dun kahit hindi ako yung naka tanggal.
So ayon. Natapos ko siya kanina. Nung umpisa kong binabasa yun, natatakot talaga ako. Natatakot akong ala Bob Ong o Eros yun. Patawarin niyo na ako. Traumatic lang para sa akin. Sorry na, OK? Kahit paulit-ulit ako. Pero it turned out, pang! Palo! Natawa ako sa kaniya. Hindi pilit yung tawa ko. As in tawa. Ngiti habang naka pa cool na tayo sa LRT, malapit sa pinto. Buti wala masyadong tao di ba? Buti may hawak akong book. Ergo, they know di ako baliw na biglang ngingiti na lang!
Unang pahina pa lang, natawa na ako kasi may drawing dun. Yung Ermita? Ako nga di makapag drawing ng mapa. Natawa ako dun sa HIWA! Actually, her sense of writing ain’t conventional. Alam mo yung go with the flow? Parang si Sir Ricky. Kung paano bigkasin, ganon isusulat. Example: ANTAMAD. Basta parang ganyan. Nalimutan ko yung exact word na ginamit niya. Tapos di rin siya takot sabhin ang mga katagang,
Isang babaeng may pekpek.
Fuck yeah! Saan ka pa? May MTRCB ba sa books? Ewan ko. Ayoko na pag-isipan.
But over-all, hindi naman siya tungkol sa mens. Nabiktima na naman ako ng propaGANDA ng cover. Tungkol to sa buhay niya. Natuto ako magbasa ng mga memoirs nung nagbasa ako ng kay Frank McCourt. Natuwa naman ako. Pero yung kaniya, ke Bebs, o, kunwari close kami., Shet! sana di niya to mabasa. baka i link niya to sa FB Account niya at mabasa ng mga supporters niya, sabihin ang FC FC ko to the nth power of infinity and beyond! kakaiba rin naman. Katulad ng mga sinabi ko na kanina, idagdag natin yung pagkakaprint. Yung naka dalawang columns. Hahah! Actually habang binabasa ko siya naalala ko yung Amapola eh. Sorry uli. Point of reference ko si Sir Ricky kapag Filipino mga binabasa ko. Maka mga lang akala mo ang dami ko nang nabasang Filipino books. Kasi parang 65 na kabanata rin yung kanya. Less nga lang? Saka parang essay yung kaniya,
Dun sa two columns, agad kong naisip yung isang type ng poetry according to structure, OK. Feeling matalino ako ngayon. But honestly, di ko na maalala yung tawag sa poem na - kung tungkol saan yung poem, kunwari kite, pormang kite yung poem. Sabi sa nabasa ko nun, yung TREE ni Joyce Killmer [spell check? Thanks!], ganung poem daw yun. Pero ewan ko ba sa mga librong nakikita ko na may kopya ng tulang yon, di naman hugis puno o kalahating puno yung tula!
Siguro kaya two columns yun kasi, hati. Hati dahil magkahiwalay ang Mom at Dad niya. Mom at Dad. Dad kasi tawag niya sa Tatay niya kaya ayan, nag assume na ako. Intindihin niyo na lang ah?
Tapos yung sa Milkshakes and Daddies, natuwa ako. Naalala ko kasi si Tatay. May part dung naalala ko yung Amapola script namin. Yung L.A Roces? Tama ba? Yun yun e. Dun nakita ni Amy si Homer na kasama si Ma’amsy! At sinabi niyang ang pag-ibig ay para lamang sa mga taong walang self-esteem chuva anofa! anofi! Well, ayoko na maalala yung script. Though di kami nagmilkshakes ni Tatay, at hindi naman niya sinabi sa aking nag-aaway sila ni Nanay, naalala ko siya. Ewan. Basta kapag ganyan na usapan, nag shi-shift yung emotions ko. Kaya utang na loob, wag! Hahaha!
Ang haba na pala nito. Nananakit na yung kanang wrist ko. Ba’t kasi nakataas tong keyboard? Tapos wala naman akong pinatutunguhan?
Pero sa pagbabasa ng buhay ni Bebs, sa magulong buhay gaya ng Maynila, oo, parang hinalintulad niya kasi sa Maynila yun?, siguro nga ang buhay ay parang mens.
Hassle kung minsan. Masakit. Masakit sa puson. Unfair. Unfair dahil babae lang ang nagkakamens. Kaya boys, tang na loob at labas, try niyo. Once lang oh, sige na! Nakakasakit ng ulo. Pero pag natapos na, malamang tapos na! Pero akala mo lang yun. Minsan may pahabol. Bagong pagdurusa. Bagong pagsubok. At pag totally tapos na, mag hello ka next month. Yun eh kung, di ka pa menopause. Huli, una-una lang yan. Nauna si Colay sa kaniya kahit mas matanda siya sa kanya. Ganyan ang buhay. Minsan, una-unahan lang.
On technical notes. Ay tume-technical kahit di bagay? May mga sentences akong nilaktawan. Meaning, di ako totally focused na gusto kong basahin. Maybe, tinatamad ako o nabobore dun sa parts kasi parang di siya ka abang-abang? Or mediocre na siya? O di ko gusto yung style. Pero maganda pa rin! Batayan ko lang yung pagtatalon ng mga mata ko kung medyo nagustuhan ko ba or not yung book.
At ahem? Filipino-Chinese din siya? Pareho ni Sir Ricky! hahah! KEWL.
O di ba, ang balderdash lang ng review ko? Ngayon na nga lang uli ako gumawa ng book review, wala pang kwenta. hahahha!
Basahin niyo! Dali! Salamat kay giveupandrea sa pagpapahiram! :)
Rating:
Leshe, kailangan pa ba? Wag na.
Ito ay mula sa http://polaris-kirsten.tumblr.com/post/18064635781/its-a-mens-world.
Ipinost dito nang may permiso mula sa nagsulat ng book review. Thank you, Althea.
Gusto ko sanang dugtungan yung title ko ng “: A Commentary” kaya lang naisip ko, di bagay. Baka puro kalokohang insights lang ang masulat ko rito, mabato at madumog ako ng fans ni Bebang Siy! Ayoko pa mawala sa mundo. Sa Maynila nga di ko kayang mawala, sa mundo pa kaya?
Yan yung libro. I mean yung cover. ‘Wag niyo na itanong kung akin ba yang image o hindi dahil hindi. Nakuha ko lang yan sa google. Nag-iisa nga lang sa dami ng results. Nakaka-iyak. Kinorek pa ako ng google - baka naman daw ang ibig kong sabihin ay, ‘It’s a man’s world.’
Hayaan niyo akong mag English - Tagalog sa post kong to. Kahit minsan lang. Teka nga, para na akong tanga.
I was at a bookstore once, oo yung National Bookstore, when I saw this book. I was looking for something Filipino kasi. Puro na ako foreign and I wanna discover a new Filipino author. Hindi palaging si Sir Ricky na lang. Baka magsawa siya sa akin pero di ako magsasawa sa kanya. By the way, pa promote naman. May sequel ang SI AMAPOLA SA 65 NA KABANATA, suportahan natin ang paglipad!
When I saw this, I was like, what the hell with this book? Is this about grammar stuff? KEWL. I, being a Grammar Nazi, guess will dwell on this if it really is made that way. I looked at the author. New to my ears. I am not a fan of Bob Ong or Eros Atalia. So everytime I pick a book, I hope that it won’t run them. Sorry fans.
So I looked at the back of the cover. Oh, it’s about menstruation. Nice. That’s why the title says, “MENS.” Eh parang saktong may dalaw ata ako nun o katatapos ko lang? Di naman kasi ako mag gagala kung meron ako. Hassle to the nth. I didn’t open it on the first page. I opened it to last few pages where I saw BFF x 2 but I didn’t read. I left it there and went home. From then on, I was itching to have a copy of it.
Ava even said we should give each other a gift. Oha, tinalo pa namin mag bestfriends. Buti wala akong ganun kundi, siguro, may nagselos na sa tabi-tabi. I agreed that we both give a book as her proposition. I forgot what she said but I made it clear to her that I want a Bebang Siy. Then on, Daryl tweeted ‘IT’S A MENS WORLD #bebangsiy’ I was like, waaaaaaaaaaah! Da!! Paano mo nalaman yan? Ayon. Binabasa pala ni Jo.
Syempre, sabi ng kaklase ko dati, kung may gusto raw ako, nakukuha ko sa mga paraan ko dati oo, leshe ngayon, parang hindi na! ahaha! So, nagpa cute ako kay Jo! Pumayag naman siyang pahiramin ako. Take note, hindi sa kanya ang libro! hah! Lakas ko! Joke lang. Nahiya na nga ako kasi nawala yung bookmarks sa book na I know I had a fault dun kahit hindi ako yung naka tanggal.
So ayon. Natapos ko siya kanina. Nung umpisa kong binabasa yun, natatakot talaga ako. Natatakot akong ala Bob Ong o Eros yun. Patawarin niyo na ako. Traumatic lang para sa akin. Sorry na, OK? Kahit paulit-ulit ako. Pero it turned out, pang! Palo! Natawa ako sa kaniya. Hindi pilit yung tawa ko. As in tawa. Ngiti habang naka pa cool na tayo sa LRT, malapit sa pinto. Buti wala masyadong tao di ba? Buti may hawak akong book. Ergo, they know di ako baliw na biglang ngingiti na lang!
Unang pahina pa lang, natawa na ako kasi may drawing dun. Yung Ermita? Ako nga di makapag drawing ng mapa. Natawa ako dun sa HIWA! Actually, her sense of writing ain’t conventional. Alam mo yung go with the flow? Parang si Sir Ricky. Kung paano bigkasin, ganon isusulat. Example: ANTAMAD. Basta parang ganyan. Nalimutan ko yung exact word na ginamit niya. Tapos di rin siya takot sabhin ang mga katagang,
Isang babaeng may pekpek.
Fuck yeah! Saan ka pa? May MTRCB ba sa books? Ewan ko. Ayoko na pag-isipan.
But over-all, hindi naman siya tungkol sa mens. Nabiktima na naman ako ng propaGANDA ng cover. Tungkol to sa buhay niya. Natuto ako magbasa ng mga memoirs nung nagbasa ako ng kay Frank McCourt. Natuwa naman ako. Pero yung kaniya, ke Bebs, o, kunwari close kami., Shet! sana di niya to mabasa. baka i link niya to sa FB Account niya at mabasa ng mga supporters niya, sabihin ang FC FC ko to the nth power of infinity and beyond! kakaiba rin naman. Katulad ng mga sinabi ko na kanina, idagdag natin yung pagkakaprint. Yung naka dalawang columns. Hahah! Actually habang binabasa ko siya naalala ko yung Amapola eh. Sorry uli. Point of reference ko si Sir Ricky kapag Filipino mga binabasa ko. Maka mga lang akala mo ang dami ko nang nabasang Filipino books. Kasi parang 65 na kabanata rin yung kanya. Less nga lang? Saka parang essay yung kaniya,
Dun sa two columns, agad kong naisip yung isang type ng poetry according to structure, OK. Feeling matalino ako ngayon. But honestly, di ko na maalala yung tawag sa poem na - kung tungkol saan yung poem, kunwari kite, pormang kite yung poem. Sabi sa nabasa ko nun, yung TREE ni Joyce Killmer [spell check? Thanks!], ganung poem daw yun. Pero ewan ko ba sa mga librong nakikita ko na may kopya ng tulang yon, di naman hugis puno o kalahating puno yung tula!
Siguro kaya two columns yun kasi, hati. Hati dahil magkahiwalay ang Mom at Dad niya. Mom at Dad. Dad kasi tawag niya sa Tatay niya kaya ayan, nag assume na ako. Intindihin niyo na lang ah?
Tapos yung sa Milkshakes and Daddies, natuwa ako. Naalala ko kasi si Tatay. May part dung naalala ko yung Amapola script namin. Yung L.A Roces? Tama ba? Yun yun e. Dun nakita ni Amy si Homer na kasama si Ma’amsy! At sinabi niyang ang pag-ibig ay para lamang sa mga taong walang self-esteem chuva anofa! anofi! Well, ayoko na maalala yung script. Though di kami nagmilkshakes ni Tatay, at hindi naman niya sinabi sa aking nag-aaway sila ni Nanay, naalala ko siya. Ewan. Basta kapag ganyan na usapan, nag shi-shift yung emotions ko. Kaya utang na loob, wag! Hahaha!
Ang haba na pala nito. Nananakit na yung kanang wrist ko. Ba’t kasi nakataas tong keyboard? Tapos wala naman akong pinatutunguhan?
Pero sa pagbabasa ng buhay ni Bebs, sa magulong buhay gaya ng Maynila, oo, parang hinalintulad niya kasi sa Maynila yun?, siguro nga ang buhay ay parang mens.
Hassle kung minsan. Masakit. Masakit sa puson. Unfair. Unfair dahil babae lang ang nagkakamens. Kaya boys, tang na loob at labas, try niyo. Once lang oh, sige na! Nakakasakit ng ulo. Pero pag natapos na, malamang tapos na! Pero akala mo lang yun. Minsan may pahabol. Bagong pagdurusa. Bagong pagsubok. At pag totally tapos na, mag hello ka next month. Yun eh kung, di ka pa menopause. Huli, una-una lang yan. Nauna si Colay sa kaniya kahit mas matanda siya sa kanya. Ganyan ang buhay. Minsan, una-unahan lang.
On technical notes. Ay tume-technical kahit di bagay? May mga sentences akong nilaktawan. Meaning, di ako totally focused na gusto kong basahin. Maybe, tinatamad ako o nabobore dun sa parts kasi parang di siya ka abang-abang? Or mediocre na siya? O di ko gusto yung style. Pero maganda pa rin! Batayan ko lang yung pagtatalon ng mga mata ko kung medyo nagustuhan ko ba or not yung book.
At ahem? Filipino-Chinese din siya? Pareho ni Sir Ricky! hahah! KEWL.
O di ba, ang balderdash lang ng review ko? Ngayon na nga lang uli ako gumawa ng book review, wala pang kwenta. hahahha!
Basahin niyo! Dali! Salamat kay giveupandrea sa pagpapahiram! :)
Rating:
Leshe, kailangan pa ba? Wag na.
Ito ay mula sa http://polaris-kirsten.tumblr.com/post/18064635781/its-a-mens-world.
Ipinost dito nang may permiso mula sa nagsulat ng book review. Thank you, Althea.
Thursday, February 16, 2012
idea!
dahil lang 'to sa wrong spelling ko!
ginamit ko ang salitang visual aid. e nalagyan ko ng s.
so visual aids. sabi ko, uy maganda yatang pamagat to ng isang project.
pwedeng art exhibit about aids. puwede ring book about aids. or film showing na may kinalaman sa aids. basta lahat ng bagay na visual. another opportunity for the creative industry! para din sa isang advocacy!
hindi na ako masyadong updated sa datos tungkol sa aids sa pilipinas. pero ito ang isa kong alam. noong nasa ngo pa ako for women, andami-daming fund na pumapasok sa mga ngo para sa aids awareness etc etc. at gawa nang gawa ng proyekto ang mga ngo, groups, individuals at iba pa.
tapos after 2 years, nag-freelance ako (eto, batay sa paglingon ko sa nakaraan, ay ang pinakamasayang panahon ng pagtatrabaho ko, lately ko lang to na-realize kasi noong freelancer ako, lagi kong problema ang pera pero ibang blog entry na lang about this). at nabalitaan ko sa mga dati kong kasama sa ngo na maraming ngo na ang nagsara. lalo na yung may kinalaman sa aids at reproductive health. naubusan ng fund. wala na ring mahingian ng fund.
nakakalungkot.
isang analysis ng dati kong boss na si rochit tanedo, dating executive director ng creative collective center, inc. (ang ngo kung saan ako nag-work), para daw kasing walang pag-usad ang advocacy tungkol sa reproductive health sa pilipinas. dami pa ring nabubuntis, dumadami ang may aids, dami pa ring nagkaka-sexually transmitted infection.
bigay nang bigay ng pondo ang mga foreign funder (at hindi biro birong pera ha? milyon-milyon po) pero parang laging nasa stage ng awareness pa rin ang mga kampanya sa pilipinas. paulit-ulit at nagkakadoble-doble lang ang mga proyekto. bakit ganon pa rin ang mga pilipino pagdating sa kanilang sexuality? di pa rin ito pina-prioritize samantalang bahagi naman ito ng ating pagkatao.
sabi pa ni mam rochit, karamihan daw sa mga problema ng bansa natin ay self-inflicted wound.
kunwari, ang bansa ay isang pirasong tao. paano mo siya matutulungan kung siya mismo, gustong saktan ang sarili niya? gusto niyang maghiwa ng pulso. ikaw na nagtitiyagang mag-counsel sa kanya, malingat lang, me dambuhala na siyang kutsilyo, idinuduldol sa pinakamapintog niyang ugat. malingat ka lang, nakahain na ang dila sa mga blade ng umaaandar na electric fan.
sino ang gugustong tumulong sa ganitong tao? katakot-takot na counselling pa ang kailangan dito, di ba?
nangalay na ang mga foreign funder, hindi pa rin namumulat ang bansa natin. napagod na ang mga counsellor nitong suicidal at masokistang tao na ito.
pero, sige.
e, ano kung suicidal at masokista? ang importante, humihinga pa. may pag-asa pa. mahaba-habang counselling ito pero kung isang bansa naman ng mga kaluluwa ang maliligtas, why not, tsoknat?
e, ano kung walang pondong galing sa labas? ibig sabihin, magiging unproductive na ang lahat?
ano pa at nabansagan tayong pinakamadiskarteng tao sa buong planeta?
kaya you creative pipols out there! pag na-pick up n'yo ang entry na ito at magustuhan ang ideya at ang posibilidad ng VISUAL AIDS project, sige, gawin n'yo lang. okey na okey 'yan. gawin n'yo 'to ayon sa sarili n'yong kakayahan. ayon sa kaya ng manpower, bulsa, talino, talento.
I-share n'yo na rin kung gusto n'yo. itong idea na 'to. at kung may maitutulong ako, i am 1 email away.
bubog-eater@yehey.com.
hahahahaha masokista pala? joke lang.
eto na: beverlysiy@gmail.com.
o, email-email, ha?
your always hopeful citizen of this country,
babe ang
ginamit ko ang salitang visual aid. e nalagyan ko ng s.
so visual aids. sabi ko, uy maganda yatang pamagat to ng isang project.
pwedeng art exhibit about aids. puwede ring book about aids. or film showing na may kinalaman sa aids. basta lahat ng bagay na visual. another opportunity for the creative industry! para din sa isang advocacy!
hindi na ako masyadong updated sa datos tungkol sa aids sa pilipinas. pero ito ang isa kong alam. noong nasa ngo pa ako for women, andami-daming fund na pumapasok sa mga ngo para sa aids awareness etc etc. at gawa nang gawa ng proyekto ang mga ngo, groups, individuals at iba pa.
tapos after 2 years, nag-freelance ako (eto, batay sa paglingon ko sa nakaraan, ay ang pinakamasayang panahon ng pagtatrabaho ko, lately ko lang to na-realize kasi noong freelancer ako, lagi kong problema ang pera pero ibang blog entry na lang about this). at nabalitaan ko sa mga dati kong kasama sa ngo na maraming ngo na ang nagsara. lalo na yung may kinalaman sa aids at reproductive health. naubusan ng fund. wala na ring mahingian ng fund.
nakakalungkot.
isang analysis ng dati kong boss na si rochit tanedo, dating executive director ng creative collective center, inc. (ang ngo kung saan ako nag-work), para daw kasing walang pag-usad ang advocacy tungkol sa reproductive health sa pilipinas. dami pa ring nabubuntis, dumadami ang may aids, dami pa ring nagkaka-sexually transmitted infection.
bigay nang bigay ng pondo ang mga foreign funder (at hindi biro birong pera ha? milyon-milyon po) pero parang laging nasa stage ng awareness pa rin ang mga kampanya sa pilipinas. paulit-ulit at nagkakadoble-doble lang ang mga proyekto. bakit ganon pa rin ang mga pilipino pagdating sa kanilang sexuality? di pa rin ito pina-prioritize samantalang bahagi naman ito ng ating pagkatao.
sabi pa ni mam rochit, karamihan daw sa mga problema ng bansa natin ay self-inflicted wound.
kunwari, ang bansa ay isang pirasong tao. paano mo siya matutulungan kung siya mismo, gustong saktan ang sarili niya? gusto niyang maghiwa ng pulso. ikaw na nagtitiyagang mag-counsel sa kanya, malingat lang, me dambuhala na siyang kutsilyo, idinuduldol sa pinakamapintog niyang ugat. malingat ka lang, nakahain na ang dila sa mga blade ng umaaandar na electric fan.
sino ang gugustong tumulong sa ganitong tao? katakot-takot na counselling pa ang kailangan dito, di ba?
nangalay na ang mga foreign funder, hindi pa rin namumulat ang bansa natin. napagod na ang mga counsellor nitong suicidal at masokistang tao na ito.
pero, sige.
e, ano kung suicidal at masokista? ang importante, humihinga pa. may pag-asa pa. mahaba-habang counselling ito pero kung isang bansa naman ng mga kaluluwa ang maliligtas, why not, tsoknat?
e, ano kung walang pondong galing sa labas? ibig sabihin, magiging unproductive na ang lahat?
ano pa at nabansagan tayong pinakamadiskarteng tao sa buong planeta?
kaya you creative pipols out there! pag na-pick up n'yo ang entry na ito at magustuhan ang ideya at ang posibilidad ng VISUAL AIDS project, sige, gawin n'yo lang. okey na okey 'yan. gawin n'yo 'to ayon sa sarili n'yong kakayahan. ayon sa kaya ng manpower, bulsa, talino, talento.
I-share n'yo na rin kung gusto n'yo. itong idea na 'to. at kung may maitutulong ako, i am 1 email away.
bubog-eater@yehey.com.
hahahahaha masokista pala? joke lang.
eto na: beverlysiy@gmail.com.
o, email-email, ha?
your always hopeful citizen of this country,
babe ang
Saturday, February 4, 2012
childhood ni Rio Alma
Ang ganda nito. Basahin ninyo. Sobrang interesting!!!
http://www.balikbayanmagazine.com/index.php?option=com_content&view=article&catid=64%3Aarts&id=120%3Areclaiming-memory-national-artist-for-literature-virgilio-almario&Itemid=9
http://www.balikbayanmagazine.com/index.php?option=com_content&view=article&catid=64%3Aarts&id=120%3Areclaiming-memory-national-artist-for-literature-virgilio-almario&Itemid=9
Subscribe to:
Posts (Atom)