so itong si kim ay laging nakakontra sa aking mga desisyon, pronouncement, announcement at iba pa. kahit maliliit na bagay tulad ng kung saan kami pupuwesto para manood ng christmas party at kung saan kami pipila para sa buffet. i get so annoyed and i think what she is doing is divisive. i am doing my best to make the group intact dahil ito na nga lang ang maipagmamalaki namin sa ccp, kahit maliit kami ay walang nag-aaway, and there she goes, kontra nang kontra sa akin every step of the way.
anong ginagawa ko?
wala, i just let her be.
for the past weeks, past days, wala. cool lang ako. kako, sige, may mga punto naman siya minsan.
pero kanina, habang pinapraktis namin ang sayaw namin, na ginagaya lang namin sa youtube, sabi ko, bakit pataas ang kamay samantalang ang lyrics ng kanta ay all i want for christmas is you. sumagot siya nang pasigaw, wag ka makialam, e di ikaw gumawa ng sarili mong choreo. it was disheartening. nakakatawa, akala ko ay edukadong tao ang mga kasama ko sa trabaho hahaha!
kagabi naman, nag-treat ako dahil bday ko. we went to zark's at bumalik din sa opis agad pagkatapos. nagmamadali siya dahil nariyan na ang papa niya sa baba, sinusundo siya. sabi niya, thank you mam beb sa food, ito regalo ko sa iyo, itinapon niya sa dibdib ko ang isang fake na rosas na nakalagay sa may table ni kuya jeef. it was nearest to her when she went out. tumawa lang ako at sabi ko, hindi naman sa iyo iyan, kay mam bing iyan, e. but again, i felt annoyed and disrespected. she always did it in front of the entire division, for god's sake.
ano ba ito, nakikipag-compete ng authority? i don't understand her. she's good at work, very reliable, alam niyang kailangan na kailangan ko ang tulad niya. ano 'yan, lumaki ang ulo?
hindi ako mapagpatol, i understand immaturity when i see it. but i won't tolerate it if it causes division in our tiny office! kokontrahin niya ako to make me look stupid and the rest will side with her. what the fuck.
kaka-stress magtrabaho. kaya tamad na tamad na rin akong pumasok (bukod sa disyembre, hahaha!). diniretsa ko siya sa pm kanina. pinagsabihan ko na mali na ang ginagawa niya sa akin. at kung may problema siya sa akin, sabihin sa akin, dalawa lang kami. ang weird naman na nagtatrabaho siya sa tao na wala na siyang respeto. kung ganon, ano pang ginagawa niya sa opisina namin? hindi ba mas nakakawalang respeto sa sarili kapag hindi mo na nirerespeto ang pinaglilingkuran mo pero pinaglilingkuran mo pa rin ito?
i am not a perfect supervisor nor a manager. aminado ako riyan. actually, i am here to learn. i am trying my best to lead the division in serving the literary community. i love what i am doing, pero kung ganito namang may tinik sa lalamunan mo, parang si louise sa husay pero sakit naman sa ulo, i'd choose peace at work. sasabihan kita ng huwag na tayong magtrabaho nang magkasama, pareho natin iyang ikakasiya, i tell you.
Thursday, December 13, 2018
Friday, December 7, 2018
verdict regarding iso
bahahaha ang verdict sa amin after ng readiness assessment activity ay........... drum roll please......... certifiable!
dapaaaak! hahaha ang galing! noong dec 5 ay nasalang ako sa assessment na iyan. shet hilong-hilo pa ako sa antok dahil hindi ako nakatulog noong dec. 4. nilamay ko ang pagpapadala ng mga liham, entries at score sheet sa mga sba judge. di pa nga ako natapos, grabe. pagoda na. anyway, during the assessment, napapapikit ako sa antok. nasa room kami ni mam liebei, si mam alice ang unang tinanong. random naman ang pagpili ni sir sherwin sa pag-assess sa mga docs nila. ang galing ng mga sagot ni mam alice. then si mam leila na. ang ganda rin ng mga sagot niya. dinala pa ni mam leila si sir sherwin sa iba't ibang lugar sa loob ng division para maipakita nang maigi ang mga proseso ng video documentation at archiving.
noong ako na, ang unang tiningnan ay ang feedback form para sa publications. sinabi ko ang concern ko na di ako komportable sa ganoong paraan ng paghingi ng feedback form dahil hindi naman talaga sa ganoon nasusukat ang ganda ng isang libro. naging honest ako na di ko alam kung paano hihingiin ang feedback ng mga nakabasa na. ang isa sa suggestion ng assessor ay: mag-reproduce daw kami ng kopya ng form na iyon at ipamigay daw namin sa guard sa may entrance. ang tawa ko sa utak ko. sabi ko na, mangyayari talaga na ang mag-a-assess sa amin ay di naman pamilyar sa isang artistic at cultural product! my gad.
anyway, nag-suggest na lang ako na ang i-assess niya na lang na proseso ay ang sa literary or publishing event process namin dahil iyon, sa umpisa pa lang, ibinibigay na namin ang feedback form. mas madaling i-evaluate ang isang event. pag-exit ng tao, nakukuha na namin ang filled out feedback form nila. pumayag siya, ang hiningi niya sa akin ay ang nasagutan nang forms. umakyat ako at pagbaba ko, patapos na ang assessment nila sa aming department. ipinakita ko pa rin ang aking mga dala, ok daw. meron daw bang bad feedback, sabi ko, wala naman. minor lang. pero may observation like yung di napakain agad ang komunidad ng mga aeta. sabi niya, make sure daw na documented iyon at ilagay ko sa terminal report kung paano siya na-resolve. nakita rin niya ang terminal report at ang sabi niya, dapat daw, may prepared by at noted by. sumang-ayon naman ako.
kanina, nag-report si sir sherwin sa iso ccp team ng mga finding niya. puro non conformity, maraming di napaaprubahan, walang signature, di nagtutugma sa practice at sa papel. akala ko ay bad news lahat. sa dulo, sinabi niya kung ano na ang capacity namin kung kami ay io-audit na ng 3rd party. aba, aba, certifiable naman pala. 2nd to the highest na ranking. ang galing! sabi ni miss sam, proud daw siya sa amin dahil may mga kasabay kaming na-handle din niya ang iso activities at di hamak na mas mababa ang ranking sa amin ang nakuha ng mga ito. ipagyayabang daw niya kami. aaay, bigla akong nahiya sa mga araw na kinukulit ko siya at asar na asar ako sa iso. haha! napakarami pa raw rooms for improvement pero mga madali naman daw itong magamot at maiayos, sabi ni sir sherwin.
omg. juskoday.
sa enero ang aming 3rd party auditing. go na go na! hahaha!
parang kelan lang, sobrang nangangapa kami sa iso na yan. eto ngayon, nangangapa pa rin kami, pero at least, nakausad. wohooo!
dapaaaak! hahaha ang galing! noong dec 5 ay nasalang ako sa assessment na iyan. shet hilong-hilo pa ako sa antok dahil hindi ako nakatulog noong dec. 4. nilamay ko ang pagpapadala ng mga liham, entries at score sheet sa mga sba judge. di pa nga ako natapos, grabe. pagoda na. anyway, during the assessment, napapapikit ako sa antok. nasa room kami ni mam liebei, si mam alice ang unang tinanong. random naman ang pagpili ni sir sherwin sa pag-assess sa mga docs nila. ang galing ng mga sagot ni mam alice. then si mam leila na. ang ganda rin ng mga sagot niya. dinala pa ni mam leila si sir sherwin sa iba't ibang lugar sa loob ng division para maipakita nang maigi ang mga proseso ng video documentation at archiving.
noong ako na, ang unang tiningnan ay ang feedback form para sa publications. sinabi ko ang concern ko na di ako komportable sa ganoong paraan ng paghingi ng feedback form dahil hindi naman talaga sa ganoon nasusukat ang ganda ng isang libro. naging honest ako na di ko alam kung paano hihingiin ang feedback ng mga nakabasa na. ang isa sa suggestion ng assessor ay: mag-reproduce daw kami ng kopya ng form na iyon at ipamigay daw namin sa guard sa may entrance. ang tawa ko sa utak ko. sabi ko na, mangyayari talaga na ang mag-a-assess sa amin ay di naman pamilyar sa isang artistic at cultural product! my gad.
anyway, nag-suggest na lang ako na ang i-assess niya na lang na proseso ay ang sa literary or publishing event process namin dahil iyon, sa umpisa pa lang, ibinibigay na namin ang feedback form. mas madaling i-evaluate ang isang event. pag-exit ng tao, nakukuha na namin ang filled out feedback form nila. pumayag siya, ang hiningi niya sa akin ay ang nasagutan nang forms. umakyat ako at pagbaba ko, patapos na ang assessment nila sa aming department. ipinakita ko pa rin ang aking mga dala, ok daw. meron daw bang bad feedback, sabi ko, wala naman. minor lang. pero may observation like yung di napakain agad ang komunidad ng mga aeta. sabi niya, make sure daw na documented iyon at ilagay ko sa terminal report kung paano siya na-resolve. nakita rin niya ang terminal report at ang sabi niya, dapat daw, may prepared by at noted by. sumang-ayon naman ako.
kanina, nag-report si sir sherwin sa iso ccp team ng mga finding niya. puro non conformity, maraming di napaaprubahan, walang signature, di nagtutugma sa practice at sa papel. akala ko ay bad news lahat. sa dulo, sinabi niya kung ano na ang capacity namin kung kami ay io-audit na ng 3rd party. aba, aba, certifiable naman pala. 2nd to the highest na ranking. ang galing! sabi ni miss sam, proud daw siya sa amin dahil may mga kasabay kaming na-handle din niya ang iso activities at di hamak na mas mababa ang ranking sa amin ang nakuha ng mga ito. ipagyayabang daw niya kami. aaay, bigla akong nahiya sa mga araw na kinukulit ko siya at asar na asar ako sa iso. haha! napakarami pa raw rooms for improvement pero mga madali naman daw itong magamot at maiayos, sabi ni sir sherwin.
omg. juskoday.
sa enero ang aming 3rd party auditing. go na go na! hahaha!
parang kelan lang, sobrang nangangapa kami sa iso na yan. eto ngayon, nangangapa pa rin kami, pero at least, nakausad. wohooo!
national artist
noong isang araw, nakapag-almusal kami nang mapayapa ni papa p. tulog pa yata ang mga bata noon or nasa sta. mesa.
habang nag-aalmusal, napag-usapan namin ang ilang bagay tungkol sa panitikan, sa mga award at iba pa.
napag-usapan namin ang flaw sa pag-select ng national artist. ang isa sa criteria kasi ay dapat maraming na-mentor ang artist. dapat naipapasa niya ang talino niya sa kanyang craft. which i think is wrong. hindi pare-pareho ang artist. may marunong mag-mentor, may hindi. may extrovert, may introvert. isa pa, may mga form of art na napaka-alone ng proseso. halimbawa, ang visual artist at ang writer. hindi collaborative ang proseso ng paglikha nila ng akda. natural lang na mas nanaisin nilang lagi ang mapag-isa para makalikha sila. malamang, mas awkward sa socialization aspect ang ganitong mga artist, hindi ba? unlike sa mga nasa teatro o sa pelikula. sobrang collaborative ang mga ito, kaya mas mataas ang social skills nila, mas kaya nilang magmando ng mga tao, mas kaya nilang makipag-usap, mas likely na may mentorship na magaganap.
ang tanong, hindi ba sapat ang husay ng isang artist at ang husay ng kanyang mga likha? bakit kailangang may sangkot na personalidad sa criteria for national artist? paano kung masama kang tao pero saksakan ng husay ang iyong mga akda? nakapagpakilala ka ng bagong proseso ng paglikha? napakaraming na-inspire na lumikha dahil sa iyong mga akda? hindi pa ba sapat iyon? dehado ang writers dito. imagine, kailangang mag-mentor ng writer para maturingan siyang mahusay na writer? kailangan may pa-workshop siya lagi? e nagre-require iyan ng resources! saan magmumula ang resources para doon, di ba?
ang sabi ni papa p, sabi daw ni sir abueg sa kanya, flawed nga raw talaga. ang dapat ay bigyan ng sapat na panahon na mag-research ang committee na naghahanap ng bagong hihirangin na national artist. at pag-aralan nang husto ang bawat akda ng nominee. iisa-isahin ang mga akda. doon tingnan ang husay, doon dapat siya husgahan.
i agree. dahil ang akda ang magsasalita para sa isang manlilikha. at sapat na iyon.
wala nang lifestyle check-lifestyle check. wala nang personality check. hindi naman tayo naghahanap ng valedictorian, e. iyong dapat, di ka lang matalino, dapat lovable ka rin para sa mga guro. dapat mabait ka sa paningin nila. dapat safe choice ka, iyong tipong walang makakapagtanong ng "bakit iyan ang pinili n'yong mag-valedictorian?"
habang nag-aalmusal, napag-usapan namin ang ilang bagay tungkol sa panitikan, sa mga award at iba pa.
napag-usapan namin ang flaw sa pag-select ng national artist. ang isa sa criteria kasi ay dapat maraming na-mentor ang artist. dapat naipapasa niya ang talino niya sa kanyang craft. which i think is wrong. hindi pare-pareho ang artist. may marunong mag-mentor, may hindi. may extrovert, may introvert. isa pa, may mga form of art na napaka-alone ng proseso. halimbawa, ang visual artist at ang writer. hindi collaborative ang proseso ng paglikha nila ng akda. natural lang na mas nanaisin nilang lagi ang mapag-isa para makalikha sila. malamang, mas awkward sa socialization aspect ang ganitong mga artist, hindi ba? unlike sa mga nasa teatro o sa pelikula. sobrang collaborative ang mga ito, kaya mas mataas ang social skills nila, mas kaya nilang magmando ng mga tao, mas kaya nilang makipag-usap, mas likely na may mentorship na magaganap.
ang tanong, hindi ba sapat ang husay ng isang artist at ang husay ng kanyang mga likha? bakit kailangang may sangkot na personalidad sa criteria for national artist? paano kung masama kang tao pero saksakan ng husay ang iyong mga akda? nakapagpakilala ka ng bagong proseso ng paglikha? napakaraming na-inspire na lumikha dahil sa iyong mga akda? hindi pa ba sapat iyon? dehado ang writers dito. imagine, kailangang mag-mentor ng writer para maturingan siyang mahusay na writer? kailangan may pa-workshop siya lagi? e nagre-require iyan ng resources! saan magmumula ang resources para doon, di ba?
ang sabi ni papa p, sabi daw ni sir abueg sa kanya, flawed nga raw talaga. ang dapat ay bigyan ng sapat na panahon na mag-research ang committee na naghahanap ng bagong hihirangin na national artist. at pag-aralan nang husto ang bawat akda ng nominee. iisa-isahin ang mga akda. doon tingnan ang husay, doon dapat siya husgahan.
i agree. dahil ang akda ang magsasalita para sa isang manlilikha. at sapat na iyon.
wala nang lifestyle check-lifestyle check. wala nang personality check. hindi naman tayo naghahanap ng valedictorian, e. iyong dapat, di ka lang matalino, dapat lovable ka rin para sa mga guro. dapat mabait ka sa paningin nila. dapat safe choice ka, iyong tipong walang makakapagtanong ng "bakit iyan ang pinili n'yong mag-valedictorian?"
Wednesday, December 5, 2018
up and down
good news muna. kumikita na ako sa stock market! as far as i remember, sunod-sunod ang mga araw na may kita ako: 2k, 5k, 5k, 1.8k, 80k (yes, as in!) at 9k.
o, di ba? ang mga stock na na-buy and sell ko ay ECP, PLC, ISM, ALI, NOW.
i think marunong na talaga ako mag-observe. today, wala akong kita, pero naka-GTC naman ako (good til cancelled), mga 50 cents per share per uri ng stock ang ginawa kong target para di masyado matagal ang hihintayin ko para maka-sell. kanina, kinausap ako ni melissa ng film division. ano raw app ang gamit ko, di ko na-gets agad ang ibig niyang sabihin. tapos naalala ko na, tinanong niya ako last week kung nag-i-stock market ako. i said yes. that was i think the day na kumita ako ng 80k (yes, isang araw lang siya!). sa sobrang saya ko, ang ingay ko, hahaha! nakarating sa film ang ingay (at saya!) ko. siguro narinig niya sa akin ang term na stocks hahaha! jusko, napaka-transparent ko talagang tao, i swear. sabi ko kay melissa, kanina, yes, tuturuan kita, go tayo! i hope we both find the time to learn more about stock market investing!
ngayon, pag-usapan naman natin ang boo-boo. haha! i blogged about an invitation for a farewell dinner of czech ambassador jaroslav olsa. omg, it turned out kagabi pala siya! hindi pa pala siya nagaganap when i blogged about it. what i saw on social media was a private dinner with some of his special friends from the literary community. kaloka. mukmok to the highest level pa ako, e di naman pala iyon ang tinutukoy kong event. sayang!
kaya lang, di rin ako tutuloy kung sakali. sa shangri-la makati lang siya, napakadaling puntahan sana via bus o MRT, pero may sakit si Papa P. nagtae siya, sininat. at bugbog ke dagat na sobrang nananakit kapag nae-excite. akala ko tuloy ay special child. di kasi siya marunong makinig o sumunod sa instruction. nagkaduda tuloy ako sa pagiging normal niya.
anyway, this post isn't about dagat so i'll stop here, hehehe. post na lang ako sa susunod tungkol sa kanya, kasi sa totoo lang, gusto ko ring mag-blog tungkol sa mga obserbasyon ko sa middle child kong ito. medyo may mga weird kasi siyang galaw, na ikinababahala ko minsan.
so there ...up and down feelings in the past few days.
mainly, up. kasi happy ako, kumikita ako sa napakatagal kong inaral na stock market.
at nakasama uli kita, blog.
see? i miss you, really!
o, di ba? ang mga stock na na-buy and sell ko ay ECP, PLC, ISM, ALI, NOW.
i think marunong na talaga ako mag-observe. today, wala akong kita, pero naka-GTC naman ako (good til cancelled), mga 50 cents per share per uri ng stock ang ginawa kong target para di masyado matagal ang hihintayin ko para maka-sell. kanina, kinausap ako ni melissa ng film division. ano raw app ang gamit ko, di ko na-gets agad ang ibig niyang sabihin. tapos naalala ko na, tinanong niya ako last week kung nag-i-stock market ako. i said yes. that was i think the day na kumita ako ng 80k (yes, isang araw lang siya!). sa sobrang saya ko, ang ingay ko, hahaha! nakarating sa film ang ingay (at saya!) ko. siguro narinig niya sa akin ang term na stocks hahaha! jusko, napaka-transparent ko talagang tao, i swear. sabi ko kay melissa, kanina, yes, tuturuan kita, go tayo! i hope we both find the time to learn more about stock market investing!
ngayon, pag-usapan naman natin ang boo-boo. haha! i blogged about an invitation for a farewell dinner of czech ambassador jaroslav olsa. omg, it turned out kagabi pala siya! hindi pa pala siya nagaganap when i blogged about it. what i saw on social media was a private dinner with some of his special friends from the literary community. kaloka. mukmok to the highest level pa ako, e di naman pala iyon ang tinutukoy kong event. sayang!
kaya lang, di rin ako tutuloy kung sakali. sa shangri-la makati lang siya, napakadaling puntahan sana via bus o MRT, pero may sakit si Papa P. nagtae siya, sininat. at bugbog ke dagat na sobrang nananakit kapag nae-excite. akala ko tuloy ay special child. di kasi siya marunong makinig o sumunod sa instruction. nagkaduda tuloy ako sa pagiging normal niya.
anyway, this post isn't about dagat so i'll stop here, hehehe. post na lang ako sa susunod tungkol sa kanya, kasi sa totoo lang, gusto ko ring mag-blog tungkol sa mga obserbasyon ko sa middle child kong ito. medyo may mga weird kasi siyang galaw, na ikinababahala ko minsan.
so there ...up and down feelings in the past few days.
mainly, up. kasi happy ako, kumikita ako sa napakatagal kong inaral na stock market.
at nakasama uli kita, blog.
see? i miss you, really!
Subscribe to:
Posts (Atom)